به گزارش خبرورزشی، كارلو آنچلوتي درست يكي دو روز پس از قطع همكارياش با مونيخيها راهي بيتالمقدس شده تا در كمپین صلح منطقه كه براي كودكان مختلف برگزار شده شركت كند؛ كارلتو كه پيشتر هم نشان داده بود در امور خيريه دستي بر آتش دارد تلاش كرد به عنوان يكي از فعالان صلح، در كنار كودكان فلسطيني، ارمني، اسرائيلي و بعضاً آفريقايي منطقه قرار بگيرد و به حمايت از آنها بپردازد. با اين حال همزمان شايعات زيادي هم دربارهاش به راه افتاده؛ اينكه قرار است به زودي سرمربي ميلان شود و جاي مونتلا را در اين تيم بگيرد. در گزارشي كه كوريره دلو اسپرت از اين سفر نوشته به صحبتهاي مختلف آنچلوتي هم پرداخته شده كه شروعش با همين شايعه است: «اين صحبتها همه، شايعه هستند. تا 10 ماه آينده استراحت ميكنم و به هيچ تيمي نميروم». آنچلوتي در شرايطي از بايرنمونيخ اخراج شد كه 5 نفر از بازيكنان كليدي اين باشگاه عليهاش شدند؛ او در واكنش به اين خيانت كه بعضاً عنوان ميشد متدهاي تمرينياش كاملاً منسوخ شدهاند هم ترجيح ميدهد سكوت كند: «سكوت از همه چيز بهتر است. تنها چيزي كه فعلاً ميخواهم بگويم اين است كه از حضورم در اينجا (بيتالمقدس) خوشحالم. تعهدي داشتم كه ميخواستم هر طور شده عملي شود. بچهها آينده دنياي ما هستند. حالا هم براي رسيدن تا آينده زمان زيادي داريم تا آنها را مهيا كنيم. واقعاً خوشحالم كه در چنين كمپي در ميان كودكان اسرائيلي و فلسطيني هستم». آنچلوتي در اين منطقه كه كودكان آفريقايي مهاجر هم در آن سكونت دارند به جادوي فوتبال اشاره ميكند و ميگويد: «اينكه بچههای اديان و كشورهاي مختلف را اينجا كنار هم جمع كرده از قدرتهاي فوتبال است». آنچلوتي در ادامه به اهميت ورزش در تربيت اين بچهها اشاره ميكند و ميگويد: «ورزش هميشه نقش مهمي در اين زمينه ايفا ميكند و باعث ميشود كه آدم فراتر از محدوديتهايش حركت كند. ضمن اينكه ورزش به اين بچهها ميآموزد به يكديگر احترام بگذارند. اينها درسهاي ارزشمندي است كه بايد مورد توجه قرار بگيرد به ويژه در مناطقي كه مردمش به شيوهاي ديگر فكر ميكنند. اينجا كودكاني هستند كه به زبانهاي مختلف صحبت ميكنند و حتي بعضاً متوجه زبان همديگر نميشوند ولي وقتي شما بازي ميكنيد نيازي به زياد حرف زدن با يكديگر نداريد».

آنچلوتي در روزي كه اصلاً نميخواست درباره اخراجش از بايرنمونيخ صحبت كند اشارهاي هم به اتفاقات كاتالونيا و به ويژه بازي بارسا با لاسپالماس كرد: «فكر ميكنم فوتبال و سياست بايد از همديگر جدا شود. فوتبال يك چيز است و سياست چيز ديگري. ورزشكار بايد ورزشش را كند و سياستمدار هم بايد به كارهاي سياسياش رسيدگي كند. تصور كنيد در فوتبال يك مربي بخواهد جاي بازيكن به ميدان برود و يا يك بازيكن بخواهد نقش مربي را داشته باشد، خب، يكسري چيزها به هم ميريزد».