به گزارش خبرورزشی، آريگو ساكي سرمربي سرشناس و سابق ايتاليايي مهمان ويژه كنگره Aspire4Sports  بود كه روز جمعه در دوحه قطر برگزار شد. در اين كنگره متدولوژي و برنامههاي رشد فوتبالي و مهارتهاي ورزشي با حضور نمايندگان 50 باشگاه و10 فدراسيون فوتبال از قارههاي مختلف مورد بررسي قرار گرفت. در اين كنگره خبرنگار ماركا گفتوگوي ويژهاي را با آريگو ساكي انجام داد كه در اينجا ميتوانيد گزيدهاي از آن را مطالعه كنيد:

*آنچلوتي بركنار شد و هاينكس جانشين او شد. دنياي مربيان دچار تحول شده؟

هميشه اوضاع در حال بهتر شدن است. در ايتاليا هم همينطور. تلاش ميكنيم فوتبال بازي كنيم و به هواداران انگيزه بدهيم.

*اين فرمول در اسپانيا خوب جواب داده.

اسپانيا مسير درستي داشت ولي اشتباه كردند چون فكر كردند كه با اين ايده ميتوانند به مهارتهاي فردي تكيه كنند اما فوتبال يك ورزش گروهي است.

*گوارديولا اين را ديد.

گوارديولا سرمربي فوقالعادهاي است. حس ميكنم يوفا او را در جمع 10 سرمربياي كه از سال 1950 به بعد فوتبال را متحول كردهاند، قرار داده و شايستگياش را دارد. فوتبال آلمان هم به لطف او متحول شد.

*او آخرين فرد انقلابي روي نيمكت مربيگري بعد از ساكي است؟

بله دقيقاً در مورد توتال فوتبال همينطور است. پپ وسواس عجيبي دارد كه فقط با همين وسواس ميتوان به اينجا رسيد. براي بهبود بازيكنان و خودش لازم است. او با وجود قهرماني هميشه فكر ميكند كه ميتواند بهتر كار كند. اين باعث ميشود كه شبها نتواني بخوابي و پپ به فوتبال كمك كرده تا ورزش بهتري شود.

*شما هم از فوتباليست هايتان بازيكنان بهتري ميساختيد.

هميشه سعي ميكردم كاري كنم تا بازيكنانم بهتر شوند. ميخواستم به آنها انگيزه بدهم وآنها را خلاقتر كنم. به همين خاطر لازم بود تا ايدهها را با آنها به اشتراك بگذارم. همهمان به يك چيز باور داشتيم.

*در شروع، كار راحتي نداشتيد.

ما در دنياي سريعي زندگي ميكنيم و فوتبال بايد دائماً بازسازي شود. در دوره ما فوتبال ايتاليا در دو كلمه خلاصه ميشد: كاتاناچو و بازيكن آزاد. در آن زمان بدبينيها زياد بود و همه فقط نگران برد بودند. به همين خاطر متفاوت فكر كردم. گفتم كه بايد خوشبين باشيم و بزرگ فكر كنيم. ذهنها را به روي آينده باز كردم؛ به روي خلاقيت و نوآوري.

*و هميشه از اين ايدههاي خلاقانه، استقبال خوبي نميشود.

فوتبال به حركات بدون توپ هم نياز دارد. در ميلان همه تيم به شيوهاي سازمانيافته بازي ميكردند و ارائه يك بازي منسجم، مهارتهاي فردي هر يك از بازيكنان را بهبود ميبخشيد. نكته كليدي در حركات منسجم و هماهنگ بازيكنان بود و شاگردانم هم اين را دريافته بودند.

*اين همان مدلي است كه كرويف به بارسا برد. نه؟

كرويف فوتباليستي فوقالعاده بود. يكي از بهترينها از نظر توانايي و شخصيت. به عنوان يك سرمربي هم خوب و مثبت بود ولي او تيم بزرگي داشت و كاپلو كه در مقابل انتظارش را ميكشيد، او را كشت. به نظر من كرويف بازيكن بهتري بود تا يك مربي.

*يعني او يك مربي انقلابي نبود.

نه. او سبك كاري رينوس ميشل را ميشناخت و سعي كرد آن سبك را بهبود ببخشد و عملكرد خوبي هم داشت.

*شما با فشارها در دنياي مربيگري به خوبي آشنا هستيد.

وقتي من روي كار آمدم، رئال حسابي ما را اذيت كرد. دو بار در جام برنابئو مقابل رئال قرار گرفتيم و آنها را برديم و بوتراگنيو به من گفت: «به رئيس باشگاه ميگويم كه ديگر شما را دعوت نكند. از دستتان كلافه شدهايم.»

*و در ايتاليا؟

تيم بهتر شد. نتايجمان بهتر از بازيمان بود. يك روز كاستاكورتا به من گفت: «در همه دنيا از سبك ميلان تقليد شده به جز در ايتاليا» ولي تلويزيون و جهاني شدن به من كمك كرد تا تغيير كنم. هواداران هم تغيير كردهاند. قبل از اين، همه اول شدن ميخواستند ولي الان همه فوتبال تماشايي ميخواهند. هرچند كه برخي مديران بيفرهنگ هستند و اين يك تراژدي بزرگ است.

*برلوسكني اين فرهنگ را داشت؟

بله. او قهرماني ميخواست ولي دوست داشت تيمش متقاعدكننده و تماشايي كار كند. در اسپانيا، فوتبال هميشه يك شوي زيبا بوده؛ ولي در ايتاليا مثل بسياري از كشورهاي شمال اروپا اينطور نبود و فوتبال يك ورزش مثل ساير ورزشهاست. فوتبال تنها پرچمي است كه در همه دنيا به اهتزاز درميآيد و فراتر از يك ورزش معمولي است.

*از عملكرد خوب زيدان روي نيمكت رئال متحير نشدهايد؟

اين سورپرايز فوقالعادهاي بود چون آنها علاوه بر قهرماني، خوب بازي ميكنند و فوتبالي مثبت و منسجم ارائه ميدهند و همه كمك ميكنند.

*در زمان انتصاب زيدان، خيليها فكر ميكردند او موفق نميشود.

او سرمربي بزرگي است. فينال ليگ قهرمانان اروپا را ببينيد: او ميدانست كه چطور بايد كار كند. زيدان به بازيكنانش اعتماد زيادي دارد و ميدانست كه چطور با فوتبالش بايد يووه را مهار كند.

* انتخاب او، قمار بزرگي براي پرس بود.

ميدانم و او را تحسين ميكنم. من از فلورنتينو پرس خيلي خوشم ميآيد چون هميشه در حال بهتر شدن است. او مثل برلوسكني است: بزرگ فكر ميكند. قبلاً عاشق نامهاي بزرگ بود ولي الان تغيير كرده.

*نظرتان در مورد سيمئونه؟

اتلتيكوي او تيمي جنگنده است كه با شخصيت و هيجان بازي ميكند. به شدت تحت تأثير قرار ميگيرم ولي اگر او رهبر اركستر بود، موزيكش، موزيك خوبي نميشد اما به او احترام ميگذارم. آنها مقابل رم خيلي خوب كار كردند و بايد صفر-3 ميبردند.

*فرهنگ اتلتيكو بيشتر ايتاليايي است تا اسپانيايي؟

(ميخندد). سيمئونه در زمان حضور در ايتاليا چيزهاي زيادي ياد گرفت اما كارش احترام زيادي دارد چون به اتلتيكو جان تازهاي داده. او سختكوش است و تنها وقتي ميتواني پيشرفت كني كه متوجه اشتباهاتت بشوي. رئيس يك باشگاه به من ميگفت: «من هيچوقت نميبازم. يا ميبرم و يا ياد ميگيرم.»