این مشکل در تعدادی از فدراسیونها نیز کاملاً به چشم میخورد. وزیر ورزش در این چهل ماهه باید انتظارات و خواستههای مردم را برآورده کند و در این راه هیچگونه تعلل و سستی پذیرفتنی نخواهد بود. حال و هوای کلی وزارت ورزش بهاری نبود و نیست، تحصیلکردههای ورزش بیرون نشستهاند و پستهای مدیریتی تغییر میکند اما از دایره خودشان بیرون نمیرود. رفتار نرم و آرام وزیر ورزش اگرچه براساس سیاستهای اعتدال است اما تحول و تحرک که لازمه مدیریتهای ورزش است را ندارد. ورزش در مقطعی است که اگر خود را همراه با جریان پیشرو نکند موقعیتهای بدست آمده را نیز از دست خواهد داد. جوانان تحصیلکرده ورزش را که مجهز به علم تئوری و عملی در تمام رشتههای ورزشیاند در وزارت ورزش ما جایگاه ندارند در حالی که ورزش از همین نداریهای علمی ورزش میرنجد و ضربه میخورد. فدراسیونهای بزرگتر (از نظر موقعیت) در حال افول و از دست دادن موقعیت خود هستند و ستارهها کمرنگ میشوند. جای بزرگان خالی است.
در وزنهبرداری، کشتی و تکواندو دچار خلأ و نداریهای غیرقابل جبران شدهایم و در دیگر رشتهها فقط زندگی میکنیم و هیچ تغییر و تحول اساسی را در آن شاهد نیستیم. آقای وزیر جسارت و شهامت در فدراسیونها کم دیده میشود و استعدادیابی و کشف استعدادها کفگیرش به ته دیگ خورده است و فضا کمی ناامیدکننده شده است و اگر غافل شویم جبران در المپیک و مسابقات آسیایی سخت خواهد بود. آقای وزیر معضل و مشکل دو تیم استقلال و پرسپولیس هنوز حل نشده است و این بچههای دولتی هنوز سروسامان نگرفتهاند و مدیریت آنها دستخوش تغییرات سطحی و دستاندازهای تکراری است. وزارت ورزش با روش مماشات و سادهنگری رفتاری پیش نمیرود. این پدیده تا جنبش و حرکت نداشته باشد به اهداف خود نخواهد رسید. راه درازی در پیش داریم و با اعتماد بر وزیر ورزش آن را طی خواهیم کرد! راهی نه چندان هموار و روشن، فرصت را از دست ندهید و حال و روز ورزش را درک کنید. آیا ورزش به روزهای خوش میرسد؟
