اين مسابقه كه ديگر برگزار كردن ندارد. در بازي با توگو هم همين مانده بود كه براي برگزارياش در ورزشگاه آزادي یا ورزشگاه امام رضا(ع) دعوا كنيم. بگوييد ميخواهيم دور هم تبليغاتي براي تيم ملي بگيريم و يك بازي را از تلويزيون پخش كنيم برود پي كارش. اينكه بياييم سهميه فيفا دي خود را با يك بازي بيفايده پر كنيم فقط خودمان را گول زدهايم. ما در اين بازي مقابل توگو ديديم كه بازيكنان ما اصلاً عَرَق نكردند. وقتي بازيكن عرق ميكند كه رودرروي تيمي مانند نيجريه بايستد. اگر يادمان باشد در جام جهاني 2014 برزيل، آخر بازي با نيجريه و يا آرژانتين همه بچهها لت و پار بودند و ناي برگشتن به رختكن را نداشتند. اين بازي، بازي به درد بخوری است. اگر نميتوانيم بازي اين مدلي داشته باشيم تعطيلش كنيم و اجازه بدهيم اين بچهها كه در باشگاهها به سختي بازي ميكنند راحت به كارشان برسند. اين همه بازيها را نزديك به هم برگزار نكنيم كه يك ديدار بيفايده را لاي آنها بگنجانيم. چرا بيدليل در سالي كه منتهي به جام جهاني است بايد تحت هر شرايطي تيمهاي باشگاهي را در اين همه فشار بگذاريم؟ اگر چهارتا از همين بچهها در اين ديدارها آسيب ببينند چه اتفاقي ميافتد؟ الان پژمان منتظري و سيدجلال (حسيني) را ببينيم و درس بگيريم. اگر آنها بودند هم از سوريه دو بار گل ميخورديم؟ بازي تداركاتي بايد كم و با فاصله و البته سطح بالا باشد. بازي سطح پايين سطح تيم ملي خودمان را هم پايين ميكشد. وقتي هافبكهاي ما بدون نياز به پرس حريف، راحت در ميانه زمين صاحب توپ ميشوند، وقتي مهاجمان ما بدون تحت فشار قرار گرفتن، راحت درون 18 قدم حريف اينطرف و آنطرف ميروند اگر در بازي رسمي، رودرروي يك دفاع قلدر بايستند همه دستورات تاكتيكيشان را از ياد ميبرند. بازي تداركاتي براي همين است كه بازيكن در ديدار غير حساس كه نتيجهاش براي بچهها اهميت چنداني ندارد تحت فشار شديد باشد تا در بازي اصلي بتواند با قدرت از پس حريف بربيايد. بازي با روسيه تا حدودي از اين حيث بهتر بود. اولين فيفاديمان كه گذشت اما هنوز فيفاديهاي ديگري هم تا شروع جام جهاني داريم و بايد تا آن زمان سراغ حريفاني برويم كه قويتر باشند و در 90 دقيقه ما را تحت فشار بگذارند.