1-دوباره به چشم خود دیدیم توان فنی و گوشههای هنری فوتبال ایرانی را که در ذات خود زیباییهای فراوانی دارد و متکی است به بازی تکنیکیاش و سود فراوانی میبرد از خلاقیتهای لحظهای و اجرای فوتبال غریزی!
فوتبالی که در اتکا به استعداد خالص و ناب هیچ کم ندارد و بازیکنانی چون یونس دلفی را تقدیم جام جهانی نوجوانان میکند! فوتبالی که «معلم- مربی» دانا و توانایی چون عباس چمنیان دارد! مردی که هم بازی را میشناسد هم بازیکنان را به درستی تمییز و تعلیم میدهد! مردی که به او باید بالید! مردی که درست در جایش نشسته است!
2- بازی تیم ملی که تا پیروزی کامل برابر روسها فاصلهای نداشت، بازی خوبی بود! گل سردار آزمون- که میتوانست زننده گل دوم هم باشد- بیشتر معرف ارزشهای حرکتی و مهارتهای تاکتیکی مهدی طارمی بود که با توپگیریاش، حمل توپش، تحمل فشارش و صدور پاس طلاییاش قدرت تهاجمی تیم ملی را به نمایش گذارد!
تیم ملی هرگاه به حفظ توپ، گرداندن توپ و بازی مالکانه روی بیاورد قادر است قفل دفاع حریفانی از جنس روسیه را بشکند! کار مهم و ناتمام کارلوس کیروش همین است. او باید بازی مالکانه را به «شگرد» اول تیم ملی بدل کند! او باید بازیسازی را از پاس اول و رد و بدل کردن توپ نخست آغاز کند؛ چه آغازی که باید این رفتار تکنیکی و مهارتی را به یک عادت مسلط و همیشگی تبدیل نماید!
عادت به پاس دادنهای کوتاه و نزدیک! عادت به شروع بازی از نقطهای که بازپسگیری توپ ضرورت اول و آخر بازی به شمار میآید! از لحظه تغییر حالت، از دفاع به حمله! نه پاس بلند که با پاسکاری روی زمین! مثل لحظه گل طارمی و سردار!
3- کیروش یک بار دیگر نشان داد برای هر بازی از بازیهای تیم ملی چه افکار متنوعی در سر دارد و یک بار دیگر نشان داد تیم ملی با افکار کاربردی سرمربیاش تیمی است چندبعدی که برای هر بازی راهکاری دارد جداگانه!
تیم ملی در شهر کازان اول قدرت دفاعیاش را به رخ کشید و ارزیابی کرد این بخش را! سپس میزان اتکا به خط هافبکش را محک زد و سرانجام توان نیروی تمامکنندگی تیمش را سنجید!
کیروش ثابت کرد برخلاف برانکو که به سیدجلال باور کافی ندارد کاپیتان شماره ۴ تیم ملی هنوز که هنوز است از همه بهتر است! از شجاع و از بقیه!
کیروش زنگ خطر را برای نفراتی چون قوچاننژاد، رامین رضاییان و کریم انصاریفر به صدا درآورد و باورمندی روز به روز بیشترش را نصیب سامان قدوس و کاوه رضایی کرد! در سر کیروش چیزهایی میگذرد! کیروش جامعه فوتبال ایرانی را با خود همداستانتر میکند! همه قبول کردهاند تیم ملی به بازیهای بیشتری نیاز دارد! مثل ماهی به آب!
و همه این را هم قبول کردهاند که باید با حریفان قدرتر و تیمهای مقتدرتر بازی کرد؛ دیگر تیمهایی در کلاس روسیه ما را تحت فشار قرار نمیدهند! یادمان باشد ما نمیخواهیم در جام جهانی زنگ تفریح باشیم! یادمان باشد میرویم تا شگفتی خلق کنیم! مثل تیم نوجوانان و مثل همین تیم ملی!
در لیگ یک چه گذشت؟
چنگ و دندان به تیم ملوان
لیگ برتر از امروز دوباره راه میافتد اما نساجی و ملوان و بادران و برق جدید شیراز هر کدام به نوعی برنامه خود را پی گرفتند! لیگ یک تنور که نه کوره سوزانی دارد! کورهای که آتشش بازی به بازی مشتعلتر میشود!
این هفته ملوان هم برد و هم باخت. در وقت اول ملوانی را دیدیم که دیدن داشت با دو گل از راه دور؛ در نیمه دوم، دستنشان هر چه برده بود باخت با عقبنشینی و میدان را به نفت مسجدسلیمان تسلیم کردن! دستنشان دقایق مهم بازی را به فکری واگذار کرد! ملوان کار خودش را سخت و گرهدار کرد! ملوان بازیکن اخراجی داد اما چرا؟
نساجی مازندران روز به روز مدعیتر نشان میدهد! یک مدعی پرحوصله که تیم پرزوری را به جان حریفان میاندازد! پرحوصله، پرزور و گردنکلفت! پاشازاده گام به گام جلو میآید! این هفته شهرداری تبریز تاب مقابله با نساجی را نیاورد و با دو گل باخت! برق شیراز هم به جهشهای پی در پی خود ادامه میدهد! شاگردان داود مهابادی در تبریز انگار که صاحب خانه بودند! مقتدر بازی کردند، در کمال اقتدار هم یک بر صفر برنده شدند!
آقای نکونام کمی یواشتر
بادران میزبان خونهبهخونه بود! بازی برنده نداشت اما نمایش مردان نکونام- خونهبهخونه- مقبولتر بود و دلپذیرتر! خود نکونام هم دیدنی مینمود! او را دیدیم که پرحرارتتر از همه بازیکنان دو تیم مینمود! آقای نکونام کمی یواشتر!
تیمهای کرمانی هر سه بردند! مس کرمان برابر اکسین کرج! مس رفسنجان مقابل راهآهن ته جدولی و گلگهر سیرجان که در شیراز فجرسپاسی را مغلوب کرد!
ملوان که یک پیروزی مهم را از دست داد حالا ۹ امتیاز دارد! ملوان بهانه داوری را هم دارد اما بهشت را به بها دهند نه به بهانه! برای ملوان هنوز دیر نیست ولی برای دستنشان، دستتنگیها چنگ و دندان نشان میدهند!
