به گزارش خبرورزشی، رافا نادال به لطف مهارتها و تواناييهاي بالايش، برترين تنيسور دنيا در سال 2017 لقب گرفت. او قهرمانيهاي متعددي را كسب كرده كه در بين آنها قهرماني در رولند گاروش و يو.اس اوپن ديده ميشود. او در پيست سخت، 15 برد متوالي كسب كرده و حالا در شانگهاي گفتوگويي اختصاصي را با خبرنگار ماركا انجام داده و در مورد ارتباطش با راجر فدرر و آيندهاش در دنياي تنيس صحبت كرده است.

* اخيراً كارلوس مويا، يكي از مربيانت گفته بود يكي از دلايلي كه مصدوم نميشوي، به اين خاطر است كه وزن كم كردهاي. ميداني چند كيلو كم كردهاي؟ از رژيم غذاييات بگو.

خيلي وزن كم نكردهام ولي تمركز بيشتري روي وزنم دارم و وقتي رژيم غذايي باثباتي داشته باشي، حفظ كردنش سادهتر ميشود. مشكل تنيس اين است كه وقتي زياد سفر ميكني، بعضي روزها رژيم غذاييات از دستت درميرود و حفظ رژيم برايت سختتر ميشود. در كل اگر مصدوم نميشوم، به اين خاطر است كه هنوز وقتش نشده مصدوم شوم. اوضاع برايم خوب پيش ميرود. فاصله زماني مناسبي بين تورنمنتها هست ولي مدتي است با رژيم غذايي بيشتري از خودم مراقبت ميكنم. هرچند محدود كردن غذاها برايم سخت است.

* از بيرون يك ورزشكار موفق به نظر ميرسي و همه تو را تحسين ميكنند. به نظر خودت چه نقاط ضعفي داري؟

همه مردم نقاط ضعفي دارند و من هم همينطور. من صددرصد يك فرد مرتب و منضبط نيستم. حسابي شلختهام اما در بين اين شلختگيها، براي خودم نظم خاصي دارم. هميشه آن كاري كه بايد را انجام ميدهم. نقطه ضعف زياد دارم. مشكلاتي دارم كه همه دارند و هميشه سعي ميكنم آنها را اصلاح كنم.

* آخرين باري كه به خودت يك هديه دادي چه بود؟

راستش را بخواهيد يك كشتي. از آن دسته افرادي نيستم كه هر روز هوس خاصي داشته باشم اما شيفته دريا هستم و داشتن يك كشتي در خانهام، به من آرامش زيادي ميدهد. اين آرامش به من اجازه ميدهد قبراقتر شوم. از دريا و دريانوردي خوشم ميآيد. اينطوري ميتوانم چند ساعتي به هيچ چيز فكر نكنم.

* هر ورزشكاري از باختن خسته ميشود. ممكن است تو به جايي برسي كه از برد خسته شوي؟

همه از همه چيز خسته ميشوند. البته باختن بيشتر از هر چيزي افراد را ناراحت ونااميد ميكند ولي بردن هم خستهكننده ميشود. البته اينطور نيست بردن خستهكننده باشد ولي حفظ ريتم موفقيت و تمركزت در طول هفتههاي متوالي سخت است. تنيس ورزشي است كه خيلي وقتها تكليف بازي در آن با امتيازات خيلي كوچكي روشن ميشود. همه از همه چيز خسته ميشوند؛ از برد و از باخت؛ چون همه انسانها از ريتمهاي روزمره زندگي خسته ميشوند. من نميتوانم در مورد بقيه صحبت كنم.

* اخيراً در ليوركاپ با راجر فدرر به قهرماني رسيديد.

ما رقيب هستيم ولي در يك تورنمنت همتيمي بوديم. سالها رقيب او بودم و با او در جام ديويس هم بازي كردم. البته با او ارتباط فوقالعادهاي دارم. من و راجر بارها در زمين بودهايم و شرايط پرفشار و استرس را تحمل كردهايم. من فردي كاملاً طبيعي هستم. اگر با او در زمين روبهرو شوم، مثل هميشه است. در مسابقات ياد ميگيرم بايد به حريفان احترام گذاشت. به لطف همين است كه الگوهاي خوبي براي ورزشكاران هستيم. ما ميدانيم چطور بايد زندگي كنيم و رقابتها را با شيوهاي مناسب درك كنيم.

* يعني ميگويي بعد از بازي پراگ شما به هم نزديكتر شديد و شناخت بيشتري از هم پيدا كرديد؟

بله. الان به هم نزديكتر شدهايم. چون ساعتها كنار هم بوديم. تقريباً 24 ساعت در طول يك تورنمنت چند روزه با هم بوديم. به علاوه الكساندر زورف، دومينيك تيئم، مارين سيليچو و توماس برديچ را هم بيشتر شناختم. با حضور در يك تيم افراد را بيشتر ميشناسي و احساسات رد و بدل ميشود.

* دو سال پيش تا آستانه خداحافظي پيش رفتي و حتي با مصدوميتي كه داشتي مشخص نبود بتواني از اين سلامت فعليات بهره ببري.

نه الان به بازنشستگي نزديكتر از قبلم. چند سال ديگر فرصت دارم. شايد دو سال ديگر. من در هيچ مصاحبهاي نگفته بودم در نزديكي خداحافظيام اما اينكه حس نميكنم نزديك خداحافظي هستم، به اين معنا نيست كه واقعاً اينطور باشد. هيچ وقت نميداني چه اتفاقاتي ممكن است رخ دهد. اميدوار بودم اوضاع بهتر پيش برود و بتوانم به سطح بالاتري برسم. انتظار نداشتم امسال در اين سطح باشم ولي اميدوار بودم بتوانم لذت ببرم و به رقابت بپردازم.

* آخرين باري كه براي باخت گريه كردي و آخرين باري كه از شادي برد گريه كردي چه زماني بود؟

فكر ميكنم سال گذشته در پاريس به خاطر كنار رفتنم از تورنمنت بود. وقتي با اتومبيل به سمت هتل ميرفتم، فهميدم كارم تمام است. فرصتي بود كه در مهمترين تورنمنت سال برايم از دست رفت. ميدانستم بازگشت به سطح عاليام كار خيلي سختي است. ميدانستم مصدوميت مچ چقدر سخت است. چون دو سال پيش برايم پيش آمده بود.

* 16 گرنداسلم در ويترين افتخاراتت داري و گفتي ميتواني به 19 قهرماني فدرر برسي.

بايد سه تا ديگر ببرم. وقتي گفتم ميتوانم برسم، حتماً ميتوانم برسم. هيچ وقت فكرش را هم نميكردم به اين 16 قهرماني برسم ولي الان اينجا هستم. بستگي به اين دارد در سالهاي آتي چطور باشم و بدنم و ذهنم چطور جواب بدهد. به حريفانم هم بستگي دارد. براي آينده برنامهريزي نميكنم و روز به روز پيش ميروم.

* اگر بچه داشته باشي، دوست داري مثل نادال باشد؟

قطعاً اگر فرزندم مثل من شود، از نظر ورزشي و حرفهاي در سطح خوبي خواهد بود اما بعيد ميدانم بتوانم چيز بيشتري بخواهم. نميدانم.. ميدانم خيلي پيچيده است. قطعاً دوست دارم ورزشكار شود. از طريق ورزش ميتواني به ارزشهايي برسي كه در زندگي به تو كمك خواهند كرد.