به گزارش خبرورزشی، تيمهاي ليگ برتري چگونه تمرين ميكنند؟ با چه متدهاي تمريني كه كيفيت ليگ اينقدر نازل است؟ همانطور كه ميدانيد، يكي از شروط دعوت بازيكنان به تيم ملي كه سرمربياش كارلوس كيروش است، حضور بازيكنان در ليگهاي غيرايراني است.
يعني اولويت با بازيكناني است كه از ليگ ايران به فوتبال اروپا ترانسفر ميشوند. براي اين بحث ميتوانيم مثالهاي عيني بزنيم.
عليرضا جهانبخش وقتي در داماش گيلان بازي ميكرد، چشم كيروش را نگرفت اما به محض اينكه به ليگ هلند رفت، به بازيكن اصلي تيم ملي ايران تبديل شد.
كاوه رضايي كه بحث ملموستر ماست، در استقلال كه بازي ميكرد به تيم ملي دعوت نميشد اما درخشش اين بازيكن در شارلوای بلژيك باعث شد كيروش براي دعوت او يك لحظه هم ترديد نكند.
بازيكناني كه به فوتبال اروپا ترانسفر ميشوند، بيگمان چند پله بهتر، فشردهتر و در امكانات مطلوبتر تمرين ميكنند. در نتيجه سطح و كلاس فوتبال آنها چند مرتبه ارتقا پيدا ميكند.
آنچه در كيفيت بازيهاي اين بازيكنان مشهود است و موج ميزند، تفاوت اجراي تاكتيك و تكنيك در زمين است؛ شما به وضوح اين تفاوت فاحش را در بازيكناني كه در ايران و اروپا توپ ميزنند، مشاهده ميكنيد.
ليگ در سطح خودش قابل ارزيابي است اما بيتعارف ميگوييم اين ليگ هنوز نميتواند كيفيت فني بازيكنان را افزيش پيدا بدهد.
بازيهاي اين هفته كه نمونهاش ميتواند استقلال تهران و فولاد خوزستان باشد، نقطه اوج بلاهت بود. در اين بازي هيچ اثري از فوتبال نميديديم.
فوتبالي كه در آن بشود از يك مسابقه لذت برد؛ نه هيجاني در آن بود، نه گلي رد و بدل شد نه بهانهاي ميشد پيدا كرد تا بيننده اين بازي را تماشا كند.
بازيكنان هم جملگي در يك سطح ضعيف ظاهر شدند. بازيكنان استقلال كه اغلب نسبت به فصل گذشته پسرفت هم كردهاند و بايد سؤال كرد اين نيروها در كدام پروسه و متدهاي تمريني قرار گرفتهاند؟
ليگي كه جريان دارد و زنده است، بايد بازيكناني را در خودش پرورش بدهد كه در قامت يك پديده ظهور ميكنند اما ليگ ما كدام بازيكن درجه يك را ميسازد؟
