به گزارش خبر ورزشی، او خیلی دوست داشت این فصل فوتبالش را در استقلال به پایان برد و در انتهای فصل برای همیشه کفش ها را آویزان کند اما شرایط آن طور که می خواست پیش نرفت و حال مجتبی بیرون مانده و شکواییه خود را علیه افتخاری – مدیر عامل باشگاه استقلال به روی کاغذ آورده است.
نه باشگاه کوتاه آمد و نه بازیکن و متاسفانه فوتبال بهانه ای شده که حرمت ها شکسته شود.
واقعیت ملموس فوتبال ایران است با وجود گردش مالی بالا در باشگاه ها فوتبال و رفتارهایش حرفه ای نیست. جایگاه ها تعریف شده نیست و در پایان همه چیز قصه بهم می ریزد و به بدترین شکل ممکن تمام می شود.
استقلال اگر مجتبی جباری را نمی خواست و نیت به این داشت به خاطر عدم نتیجه گیری احتمالی او را کنار بگذارد اصلا نباید در ابتدای فصل او را بخدمت می گرفت و زمانی که تصمیم گرفت او را کنار بگارد باید شان او را رعایت می کرد.
یک اس ام اس که دیگر به سر تمرین نیا و بیا تو جلسه اما جلسه ای برگزار نمی شود و در ادامه هیچ چیز به مجتبی نمی گویند. بازیکنی که در گذشته ارایه گر بازی های خوبی برای استقلال بوده و در بخشی از موفقیت های این باشگاه سهیم بوده است.
نخواستن عیب نیست و این حق طبیعی استقلال بود که مجتبی را نخواهد اما بی احترامی عیب است. استقلال شان مجتبی جباری را رعایت نکرد و این شاید به این خاطر باشد که مدیران فوتبالی ما مدیر هستند اما فوتبالی نیستند.
و این قصه بد هم چنان ادامه خواهد داشت چون در فوتبال مصلحت اندیشی حکم می کند. مدیران ما می ترسند یا و چشم تو چشم بازیکن به او نمی گویند به این دلیل و ... دیگر به تو نیاز نداریم. به تو احترام می گذاریم و این هم حق و حقوقت. ما را به خیر و تو را بسلامت و انشاالله که موفق باشی. بی حرف و حدیث. این رفتارهای به ظاهر ساده را هم بلد نیستم و هزار راه کج و نرفته را می رویم تا این حرف ها را بزنیم.
و این قصه بد هم چنان ادامه خواهد داشت.
