اينكه بازيكنان، مربيان يا چهرههاي ورزشي و هنري حق دارند هر كاري دلشان بخواهد انجام بدهند يا خير در حيطه بحث ما نيست. دوست داريم بيشتر در اين باره صحبت كنيم كه چرا يك بازيكن فوتبال كه تخصص او در زمين فوتبال است اما يك چهره متفكر و تحصيلكرده نيست بايد الگوي جوانان شود؟
اين الگوها را ما از كجا ميآوريم؟ يك بازيكن فوتبال كه قليان هم ميكشد بيشتر به دنبال كسب درآمد، به روز كردن مدل اتومبيل و بزرگ كردن منزل و ويلاي مسكونياش است؛ اينكه او به حال جوانان جامعهاش دل ميسوزاند يا دوست دارد الگوي آنها شود يك بحث فرماليته است.
مردم ما چرا به دنبال الگوهاي قابل قبولتر نيستند؟ چرا چهرههاي انديشمند جامعه را به عنوان الگو نميپذيرند؟ الگوهاي جامعه ما چرا چهرههاي متفاوتتر نيستند؟
چرا رفرميستها و دگرانديشان الگو نميشوند؟ چرا قليان كشيدن يك بازيكن كه پيش از اين خداداد عزيزي واقعيتهاي زيادي را در اين باره گفت به عنوان الگو در جامعه پذيرفته ميشود؟
بازيكنان فوتبال كه در الگوسازيها هيچ ادعايي ندارند. آنها خودشان ميگويند ما الگوي جامعه نيستيم اما اصرار شهروندان ما به الگو بودن آنها از كجا نشأت ميگيرد؟
