ما مردم عادی که سر از قوانین درنمیآوریم همیشه میپرسیم مگر ۴ بار رفتن به خانه مردم و تهدید آنها با انواع سلاحها خلاف کمی است که طرف ۳ بار قبلی آزاد شده و برای چهارمین بار دادگاهی میشود؟ خیلی از ما بعد از گفتن یک جمله تند در محل کار یا در خانه بلافاصله پشیمان میشویم و بعضاً از طرف عذرخواهی میکنیم؛ مثل همین کاری که حجتالاسلام قرائتی انجام داد و از آقای دوربینی بابت حرفی که زده بود عذرخواهی کرد.
احتمالاً بیاطلاعی ما ناشی از ندانستن قوانین و کمبود مطالعه در حوزه تخصصی است. به هر حال حتماً قانون برای هر خلافی و هر جرمی تعریفی دارد و بررسی هر پروندهای زمان میبرد؛ عذاب وجدان و عذرخواهی و توبه و... هم قاعدتاً برای یک عده خاص است ولی واقعاً برای عوام همیشه سؤال است که چرا عدهای اندک یک جرمی را بارها مرتکب میشوند و تنبیهات آنقدر بازدارنده نیست که آنها دوباره همان جرم را مرتکب میشوند. چندی قبل در رسانهها عنوان شد که یک نفر از ۱۴ بانک (توجه کنید ۱۴ بانک) ۳ هزار میلیارد تومان وام گرفته و پس نداده. یکی از مسئولان هم گفته بود در این قبیل موارد بانکها باید کمی دقت کنند! حالا بگذریم که یک جوان معمولی برای یک وام ۵ میلیونی چقدر باید بدود اما مخاطبی که این قبیل اخبار را میخواند پیش خود میپرسد چطور میشود قلیان کشیدن یک فوتبالیست جرم باشد و محرومیت هم داشته باشد؟ چرا خود باشگاهها نباید عرضه مراقبت از بازیکنانشان را داشته باشند که کمیته اخلاق ورود کند؟ به نظر میرسد یکسری موارد حداقل در ورزش و فوتبال شفاف نیست و یا جامعه رسانهای و مسئولان کمکی به شفاف شدنشان نمیکنند که این همه سؤال جور واجور در ذهن مردم نقش میبندد.
