در فوتبال ما هم تقابل پرسپوليس و استقلال درست همين حالت را دارد. فوتبالي كه در قاره و حتي بيرون از آسيا هم به آن توجه ميشود. خيليها براي اين ديدار به تهران ميآيند و خيلي رسانهها حتي از اروپا نمايندهشان را به آزادي اعزام ميكنند كه همه اينها نشاندهنده اهميت و ارزش اين ديدار است اما متأسفانه ما خودمان هنوز به اهميت بارز اين ديدار پي نبردهايم. فوتبالي كه ميتواند اثرگذاري شگرفي بر نسل نونهال و نوجوان كشور بگذارد بعضاً با تصميماتي ناصحيح به بيراهه رفته و برعكس آنچه از اين مسابقه بزرگ انتظار ميرود جواب ميدهد. فوتبال در دنيا يعني اقتصاد و اقتصاد يعني ارتباط مستقيم با خانوادهها از پايينترين قشر گرفته تا بالاترينها. در فوتبال كه مخاطب عام آن به مراتب بيش از مخاطب خاص است و در سراسر اجتماع پايگاهي نسبتاً قوي دارد ميتوان بسياري از معضلات بزرگ اجتماعي را دنبال كرد و با رفع يا كماثر كردنشان گام بزرگي در جهت اصلاح اشكالات برداشت. اشكالات اجتماعي، بهداشتي، رفتاري و حتي مسائل سياسي كه در بطن اجتماع و مردم تأثير دارند. فوتبال به همين دليل امروزه به يكي از قدرتمندترين ابزار براي رسيدن به مقاصد مختلف از سوي قدرتمندان در كشورهاي بزرگ تبديل شده است. فكر ميكنيد چرا يك عرب ميرود و با هزينه چندين ميليارد دلاري يك تيم اروپايي ميخرد و هزينه آن را ميدهد؟ فارغ از سودهاي كلان مالي و درآمدهاي آنچناني كه در اين رفتار اقتصادي وجود دارند، وقتي نام فلان مدير و مشاور پشت يك تيم محبوب درميآيد تأثير بزرگي بر جايگاه اجتماعيشان در سطح بينالمللي دارد. اينكه ما بتوانيم خودمان را به دنيا بشناسانيم يكي از روشهاي مهم در جهت تبليغ خودمان است. حال اينكه ايران را دين ما، آداب و رسوم ما و بسياري از موفقيتهاي علمي، هنري و غيره ما تشكيل ميدهند. شهرآورد يكي از همان فرصتهاست كه نصيب هر كشور و هر ليگي نشده است. اگر شهرآورد ايران در دنيا جزو 10، 20 شهرآورد بزرگ است اين باعث افتخار و مايه مباهات است و بايد از آن بهره لازم را برد وگرنه همين را هم از دست ميدهيم. حالا كه چنين فوتبال مهمي سالانه دو بار در ايران برگزار ميشود روي آن برنامهريزي كنيم و از حالا براي سال بعد و بعدتر از آن فكر كنيم تا تأثيرش فقط در حد 90 دقيقه نباشد بلكه لااقل 90 روز آثارش را ببينيم.