حذف تيمهايي مانند نفت تهران يا حتي پرسپوليس و استقلال از ليگ قهرمانان آسيا مايه سرافكندگي و مخدوش شدن اعتبار فوتبال ايران نيست.

اتفاقاً بر عكس چنين تيمهايي كه در فوتبال اعلام موجوديت كردهاند و حتي قادر نيستند بازيكنان و مربيان خود را اداره كنند مايه سرافكندگياند... 

تيمهايي كه پشت در اتاق مديرعاملش، طلبكاران صف كشيدهاند؛ تيمهايي كه بطريهاي آب معدنيشان هم عاريهاي است، تيمهايي كه بدهيهاي كلان دارند و براي پرداخت مطالبات ديگران نه راهكار دارند نه قدرت و توان، تيمهايي كه هر روز اعتصاب ميكنند، ظرف دو ماه 4 بار مربي عوض ميكنند؛ بودن چنين تيمهايي در ليگ قهرمانان آسيا مايه سرافكندگي است.

بگذاريد يك كلام را ختم كلام بدانيم كه دنياي فوتبال وجود چنين تيمهایی را ناقض اصول حرفهاي ميداند. تيمداري در جهان فوتبال، قرضي و عاريهاي و ملتمسانه نيست. كنفدراسيون فوتبال آسيا ميخواهد يك بار براي هميشه پرونده اين بينظميها را ببندد.

حالا اگر ما در فوتبال ايران به چنين تيمهايي بها ميدهیم دنياي فوتبال اينگونه فكر نميكند...