به این که چرا استقلال (مثل پرسپولیس) این همه طلبکار دارد و به این که چرا عاقل کند کاری که باز آرد این همه پشیمانی، نداریم اما انصافاً شأن علی جباری این است که ناهار بخرد و طلبکاران را راضی کند؟ ما که ندیدیم اما قدیمیترها میگویند علی جباری یکی از بهترینهای تاریخ استقلال و حتی فوتبال ایران است، حتی میگویند قبل از این که به علی پروین بگویند سلطان به علی جباری میگفتند اما حالا کار به جایی رسیده که...
وقتی جعفر کاشانی که از آدم حسابیهای این فوتبال است میگفت ما باشگاه نداریم و هر چه هست تیم است، پیش خود میگفتیم چرا جعفرخان یک حرف را صد بار میزند اما حالا معلوم میشود که بعضی از حرفها را نه صد بار که هزار بار باید زد. یعنی در باشگاهی به بزرگی استقلال یک نفر نیست که با طلبکاران صحبت و آنها را راضی کند که کار به پادرمیانی علی جباری کشیده نشود؟ یعنی این مرد بزرگوار باید ناهار بخرد؟! ما که هنوز امیدواریم اصل خبر غلط باشد اما حرف اصلی این است که باید شأن جباریها، کاشانیها، عبداللهیها، خوردبینها و... به هر قیمتی حفظ شود. از تجربه و اسم و رسم این چهرهها میتوان- و باید- بهتر استفاده کرد و البته این ناهارها و این رضایتها را هم میشد خیلی زودتر و توسط دیگران گرفت.
