۱- هنر کیروش، در سخنان مبارزهجویانه او نیست که در دانش فنی و توان برنامهریزی است! هنر کیروش، در نحوه انتخاب بازیکن است! در نحوه تمرین دادن است! و در نحوه چیدمان و آرنجمان و کوچینگ اوست که بارز میشود!
این روزها که کیروش تیم ملی را در اتریش و هلند به اردو میبرد و برای جام جهانی، تمرین میدهد، کمال بدسلیقگی است که به تماشای ملیپوشان نپردازیم و «زوم» کنیم روی چند کلمه سلطهگران که همه چیز را برای خودشان میخواهند! به این دعوت پاسخ مثبت دادن، نشانه خاصی است! در این دام وارد شدن، ناپختگی محض و خامی کودکانه است!
تیم ملی، نفرات خوبی دارد و خود را به بهترین وجه، آماده میکند و میسازد. برای ما مهم این است و نه هیچ چیز دیگری! حتی حرفهای کیروش!
۲- پارس جنوبی دوباره به صدر جدول برگشت، شاگردان تارتار سزاواری خود را با ۳ گلی که به سپیدرود زدند، به چشم همه کشیدند! مؤثرتر از تیم تارتار، باید از نقش بیبدیل «مردم شهر جم» یاد کرد! مردمی که تیم خود را دوست دارند و کمتر از مردان زردپوش درون زمین، حرص و جوش نمیخورند و با تمام وجود بازی را پا به پای ۱۱ مرد بازیگر، تعقیب میکنند!
مردمی که برای غلبه بر سپیدرود، بیش از ۱۲، ۱۳ هزار نفره حمله میکردند، دفاع میکردند و پرسینگ پرفشاری را وارد میکردند! در حالی که تماشاگران تراکتورسازی، دچار قوه گریز از مرکز شدهاند، در وضعیتی که اصفهانیها، سپاهان و ذوبآهن را، انگار فراموش کردهاند. در حالی که دومین برد استقلال خوزستان را، ۳۰۰ اهوازی در اهواز تماشا میکنند، پارس جنوبی در شهر جم، ۱۲، ۱۳ هزار نفره، سپیدرودیها را محاصره میکند و مغلوب میکند!
پارس جنوبی، حالا و امروز، تیمی است که همه چیز دارد و مهمتر از هر چیز، تماشاگر دارد! دارایی بیهمتایی که هر تیم ندارد، پس چه دارد!
از ویژگیهای پارس جنوبی یکی این است (و مهمترین این است) که هیچ ویژگی خاصی ندارد! نه ستارهباز است! نه فیزیکیباز است! نه خشونت دارد! نه از مهارت خارقالعادهای سود میبرد! یک تیم معمولی، یک تیم منضبط! تیمی که نظم دارد و تیمی که خودباوری و مربیباوری دارد!
در تیم پارس جنوبی، مهدی تارتار، مرد اول است! تارتار، در پارس جنوبی، تنها مرد بیجانشین محسوب میشود! رقیب او، تماشاگران تأثیرگذار «شهر جم»اند!
۳- از تماشاگران پارس جنوبی گفتن و از تماشاگران نساجی مازندران نگفتن، کمال بدسلیقگی و عدم درک اصلیترین اصل حضور در مسابقههای رقابتی است!
نساجی هم مثل پارس جنوبی، در روزهایی به جذب و جلب مردم موفق میشود که حتی پرسپولیس با پدیده کم شدن تماشاگرانش مواجه است! نساجی با ۱۷، ۱۸ هزار تماشاگر ثابتش، از این حیث تیم اول است! نساجی دیدنیترین تابلوی فوتبال ایران را تصویر میکند و مهمترین پیروزیها را به دست میآورد! در پیکار استقلالیها، تیم علی سامره تسلیم شد و تیم مهدی پاشازاده قدرت در حال شدت گرفتن خود را به رخ کشید: ...نساجی ۳- مس رفسنجان یک، تیمی که در ۹ بازی ۵ گل خورده بود، در یک بازی از قائمشهریها که عادت دارند ۱۷ هزار نفره به ورزشگاه یورش ببرند، ۳ گل خورد! نساجی به تنهایی دوم جدول لیگ آزادگان شد!
۴- برای ملوان هم اتفاق خوب رقم خورد! ملوانیها که خود را در تنگنا قرار داده بودند، از ماشینسازی، گوشت کوبیدهای ساختند! ۲ گل زدند و مثل همیشه به عادت معمول ۳، ۴ گل را نزدند!
ملوان ۱۶ امتیازی شد و چند پله بالا پرید اما هنوز کو تا چسبیدن به نساجی یا برق شیراز و بادران و خونهبهخونه و مس کرمان! تیمهایی که به سود ملوان، به نفع نساجی و در چارچوب خواستههای نفت مسجدسلیمان، امتیاز از دست دادند و با تساویهای پیدرپی، فرصت فرار به نساجی و نفت مسجدسلیمان را پیشکش کردند! باز کردن راه حریفان.
در این میان، تیم محمود فکری- نفت مسجدسلیمان- پدیده جالبی است! اینان گویی عهد کردهاند همه بازیهای خود را از دقیقه ۷۸ به بعد ببرند! در هفته یازدهم، شهرداری ماهشهر اسیر و مغلوب برنامههای دورپروازانه و «دیربازده» نفت شد! مسجدسلیمانیها، مهمان تیم خوشنقش خوزستانی بودند! مهمانی که با میزبانش تعارف ندارد! همه را میبرد! همانطور که خونهبهخونه، اغلب مساوی میکند!
***
نساجی در درجه اول و ملوان در درجه دوم، از حیث تعداد تماشاگر و نیز وفاداری هواداران، یک نمونهاند! قائمشهریها و انزلیچیها، تیم خود را رها نمیکنند!
