اينكه بازيكنان بايد آراستگي خود را لحاظ كنند، مطابق عرف جامعه لباس بپوشند و حواسشان به حركات خود در انظار عمومي باشد كه سخني شايسته است و كميته اخلاق در اين زمينه هر حرفي بزند، مورد قبول خواهد بود اما آيا برخوردها بايد در اين محدوده باقي بماند؟
مربي جواني كه يك تيم شهرستاني را به دست دلالان و سوداگران عرصه فوتبال ميسپارد، بايد آزادانه راه برود و كارش را بدون دردسر انجام بدهد؟
اخلاق در فوتبال ايران مدتهاست رنگ باخته؛ مربي يك تيم در ليگي كه دوربين و رسانهها به ندرت به سمتش ميروند، به بازيكنان تيمش آمپول تزريق ميكند.
يك تيم دوپينگي سر از جاهايي درميآورد كه براي همه عجيب است اما آيا كميته اخلاق تمايل دارد سراغي از اين فجايع بگيرد؟
