۱-حتماً شما هم دلتان سوخت! حتماً متأسف و متأثر شدید! و حتماً هم از خودتان و هم از همه پرسیدید که ...چرا؟ به راستی که چرا؟ این حذف ناسزاوار چرا دامن فوتبال ما را گرفت؟ دلیل این شکست فاحش بیجا، دلیل این باخت نابهنگام بیبدیل چه بود؟
چرا تیم نوجوانان ایران، اول در آسیا و سپس در جام جهانی نوجوانان توانست و درخشید ولی نصیب تیم جوانان، جز حرف و غیر از حذف نشد؟ عیب کار، معایب کارهای غلط در کجا بود؟ فدراسیون فوتبال که در حق نوجوانان ذرهای کم نگذاشت، در حق جوانان مرتکب چه کوتاهیای شد؟ آیا اصلاً کوتاهی رخ داد؟ اگر نه، پس چرا اینطور؟ اگر آری، پس چرا کوتاهی؟
آقای تاج سلام! زیارت قبول! خوشنماز و خوشدعا! سعیتان مشکور! این فرصت که سوخت و از دست رفت، برای نسوزاندن فرصت بعدی، چه برنامهای دارید؟ شاید شما هم برخلاف «مرام کاری قبلی» خود، اینک اعتقاد آورده باشید که این نیز بگذرد! شاید شما هم ما را و فوتبال ما را بیتعصب و پوستکلفت میخواهید! شاید ما را هم بیخیال و «علی بیغم» میخواهید! شما هم شاید این نتایج را، از ترش و شیرینهای فوتبال و مسابقههایش میدانید! که در این صورت باید گفت وای بر ما و نیز اضافه کنیم که وای بر فوتبال ما!
آقای تاج! دست به کار شوید! آستین همت را بالا بزنید! یکدهم تلاشی را که برای استقلال، پرسپولیس و تراکتور مبذول میدارید، خرج فوتبال جوانان کنید و نیز، کار را به کاردانهای کمشمار - مثل عباس چمنیان- بسپارید! آقای تاج، دوره امتحانپسدادههای رفوزه، تمام شده، به «نسل نو» مربیان کاربلد و عاشق رو بیاورید! فوتبال ایران را به آتش آزمون و خطا، دچار نکنید!
۲- بازی تیم ملی را دیدیم! هم نمایش اولیهاش تا دقیقه ۱۸، ۱۹ را دیدیم و هم تماشا کردیم بقیهاش را. در کل چیزی که چشمگیر باشد، نیافتیم! در کل بازی مقبولی که استمرار بازی ایران- روسیه باشد، مشاهده نکردیم!
مثلاً از کار و همکاری طارمی و انصاریفرد هیچ سر درنیاوردیم! یا از تلاش و کوشش احمد عبدا...زاده و سعید عزتاللهی! سعید آقایی برای خوب بازی کردن، خودش را به هر در و دیواری میزد اما تنها بازیکن درستالعمل و صحیحبازیکن تیم ما، سامان قدوس بود که یک گل محشر زد و یک فوتبال باکلاس انجام داد! فقط در نیمه اول! فقط در دقایق قبل از گل دوم!
سایر دقایق مسابقه سخت پیش رفت! بد پیش رفت! سایر دقایق مسابقه فهمش آسان نبود! ما که چیزی نفهمیدیم و چشم دوختهایم به دهان آقای کیروش که چگونه تفسیر کند و تعبیر کند و توجیه کند! عقل ما، به فایدهمندیهای این بازی که به نوعی تیم دوم ایران بود، نمیرسد!
کیروش، در کار ساخت تیم دوم ایران، زمان مناسبی را انتخاب کرده و در این میان سادهترین نکته و شیرفهمترین مسئله که ما نیز به آن پی بردیم، این مهم بود:
...هنوز تا تشکیل تیمی که باید در جام جهانی داشته باشیم، کارهای ناکرده فراوانی داریم! حالاحالاها، باید کار کرد و کار کرد و کار کرد! البته با یک استثنا و آن اینکه:
سامان قدوس، میخ خود را کوبید! سامان، یک شماره ۷ تمامعیار نشان داد! یک گلساز و هم یک گلزن! یک پاسور و یک اهل تمام کردن بازی! یکی از گمشدههای لب دریای فوتبال ملی ایران! کمغلط و بلکه بیغلط! بازیکنی همهفنهنر!
۳- رئیس ورزش خوزستان، چند روز پیش پرسیده بود چرا خوزستان در تیم ملی بازیکن ندارد! در اصل، جای پرسشگر و پاسخگو عوض شده است! ما باید بپرسیم که مرتب میپرسیم! جناب افشین حیدری باید جواب بدهد که جواب نمیدهد! ایشان نمیگوید:
چرا استقلال اهواز سر و صاحب ندارد؟ چرا استقلال خوزستان از این دست به آن دست پاس داده میشود؟ چرا نفت آبادان، بد اداره میشود؟
چرا هیئت فوتبال خوزستان، قدرت و اقتدار مدیریتی ندارد؟ چرا کسی گوشش بدهکار حرفهای حساب عبدا... ویسی نیست؟ چرا هیچکس در همه این موارد، نه گوش شنوا دارد و نه زبان گویا؟
آقای حیدری! مدیر کل محترم ورزش خوزستان، باز هم باید گفت؟
۴- دوباره رسیدیم به ۱۸ آبان! به سالروز درگذشت ایرج زهرابی! دوباره رسیدیم به روزی که گیلان، عاشقترین و خالصترین رئیس فوتبال خود را از دست داد! رئیسی که برای ملوان برادری بود غمخوار و برای فوتبال رشت پدری بود وفادار! و مردم گیلان، ایرج را چه خوب درک کردهاند! با دریغ و دردی ابدی! جای «ایرجخان» این روزها سخت خالی است! در روزهایی که سپیدرود تحت فشار است و ملوان، روزگار دشوار بیصاحب بودن را تجربه میکند، جای ایرج زهرابی به شدت خالی است! مردم فوتبالدوست شمال، زهرابی را با قلب خود یاد میکنند و یادش را نیکو میدارند و میگویند:
اگر ایرج بود، اوضاع سپیدرود و ملوان، اینطور نبود! مردم اعتقاد دارند فوتبال گیلان، مردی چون او را میخواهد که زندگیاش را وقف بندرانزلی و رشت کند! خدایش بیامرزد که محبت و عشق مردم را با خود دارد!
