به گزارش خبرورزشی،وقتي ديگران در اردوي اتريش از كيروش توضيح بيشتر خواستند او گفت: «اين بازي دوستانه است اما حرفهاي من يادتان نرود؛ چيزي به نام بازي دوستانه نداريم، چون پاي اعتبار و نام كشور در ميان است...»

اين تهييج عمومي و ايجاد هيجان در اردوي تيم ملي را دوست داريم. اين ادبيات تهاجمي و محكم را ميپسنديم.

در گذشته از كدام مربي شنيدهايد كه بازي دوستانه نداريم؟ هميشه به ياد داريم كه قبل از هر ديدار دوستانه، دوستانه بودنش را به رخ ما ميكشيدند و هر نتيجهاي كه در آن رقم ميخورد را به گردن «دوستانه بودنش» ميانداختند.

در هر ديدار دوستانهاي كه ميباختيم ميگفتيم خب بازي دوستانه است؛ اين ديدارها را گذاشتهاند كه تيم را بشناسيم!

با كيروش اما قبل از جام جهاني 2018 ياد ميگيريم كه هر مسابقه را يك فرصت بدانيم و هر ديدار تداركاتي را يك ميدان جدي محسوب كنيم.

مصمم و با ارده بودن را ياد ميگيريم و ميآموزيم كه در هر ديدار دستگرمي نيز مسئوليت داريم.

 كيروش براي ما ايجاد تعهد ميكند و داستان حضور در تيم ملي تبديل به يك آرزو ميشود. حالا اين همه بازيكن داريم كه براي يك لحظه حضور در اردوي تيم ملي حاضرند جان بدهند.

پوشيدن اين پيراهن حتي در بازيهاي غير رسمي به يك آرزوي فوقالعاده تبديل شده است. نميگوييم كيروش بيايراد است. نه چنين نيست.

 او هم اشكالات خودش را دارد. مثل ما و شما يا هر آدم ديگري كه در اين كره خاكي زندگي ميكند اما ادبيات او را در تيم ملي دوست داريم.

 دوست عزيزي به ما گفت هر بيانيه كيروش درباره تيم ملي را منحصراً درس زندگي ميداند. حتي اگر ادعاي او با ملغمهاي از اغراق باشد باز خواهيم گفت همين كه پيراهن تيم ملي دوباره در فوتبال ايران ارزش خود را به دستآورد، يك دنيا ارزش دارد.

رسيدن به اين پيراهن البته محال نيست. كيروش كساني را مليپوش و به ستاره تبديل كرد كه روزي آرزو داشتند در يك تيم دسته اولي بازي كنند. شايد به همين دليل بازيكنان يك تيم تازهوارد به ليگ برتر هم تصورات و توقعاتي درباره تيم ملي دارند.

از اين بابت از كيروش متشكريم. ما ياد گرفتيم نه تنها در آسيا كه در فوتبال دنيا بلندپرواز باشيم و براي رسيدن به آنچه حقمان است نترسيم.

 هر بازي تداركاتي براي يك ميدان جدي است. پيام شما را گرفتيم آقاي كيروش...