به گزارش خبرورزشی، مدتي بعد از خاتمه مأموريت و بازگشت او از تركمنستان با او همكلام شديم و راجع به مسائل مختلف به گفتوگو نشستيم. از نحوه برخورد با خود دل پُري داشت و بعد از كلي درد دل و ابراز نارضايتي از رفتاري كه با او شده، اعلام كرد ديگر چيزي نميگويد، زيرا بعد از مدتها سكوت، يادآوري دوباره رفتاري كه با او شده، او را آزار ميدهد و شايد حرفي بزند كه به ديگران بر بخورد و موجب دلگيري از او شود. لذا به اصرار خودش ديگر بر ادامه طرح گلايههايش هيچ تأكيدي نداشتيم تا به قول خودش كسي از دست او ناراحت نشود. دارنده مدالهاي طلا، نقره و برنز جهان و المپيك به خبرورزشي گفت:
* در همه دنيا براي واگذاري سرمربيگري تيم ملي به يك نفر اول تحقيق ميكنند، بعد از انتخاب و واگذاري هدايت تيم ملي به سرمربي، از او حمايت كرده، دستش را در اجراي برنامهها براي رسيدن به اهداف از قبل تعيين شده، باز ميگذارند.
* اما اينجا همه چيز فرق ميكند. اول انتخاب ميكنند. بعد هدايت تيم را با هزار محدوديت واگذار ميكنند، دست و پاي سرمربي را ميبندند و بدون هيچ حمايت يا پشتيباني دلگرم كننده و اميدوار كننده، توقع موفقيت و پيروزي داشته و همه هم از سرمربي طلبكارند.
* هيچ امكانات و حمايتي ندارند ولي همه مدعي هستند و طلبكارند.
* با توجه به رفتاري كه با من داشتند و برخوردي كه نسبت به زحمات 5 ساله من در تيم ملي نوجوانان داشتند، ديگر هيچ انگيزهاي براي همكاري با فدراسيون كشتي و كار در تيمهاي ملي ايران ندارم.
* من اولين و تنها مدالآور المپيكي بودم كه هدايت تيم ملي كشتي آزاد نوجوانان را پذيرفتم ولي با من چه رفتاري شد؟!
* دلم خيلي پر است و ديگر هرگز به تيم ملي و كار با تيم ملي فكر هم نميكنم، چه رسد به اينكه راجع به ردههاي مختلف سني بينديشم.
* به تيم ملي و كشتي كشورم هم تعصب و هم علاقه دارم. به كشورم و تيمهاي ملي كشورم خيلي عِرق و تعصب دارم ولي هيچ انگيزهاي براي قبول همكاري با فدراسيون و تيم ملي ندارم.
* روزي كه براي همكاري با فدراسيون و تيم ملي وارد گود شدم، بدون هيچ چشمداشتي قبول مسئوليت كردم و با جان و دل شبانهروز در خدمت تيم ملي بودم اما الان ديگر هيچ تمايلي براي كار در تيم ملي كشورم ندارم. نه اينكه عِرق و تعصب نداشته باشم، بلكه چون هيچ ارزش و حرمتي براي سالها زحمات و تلاش آدم قائل نميشوند، ديگر هيچ علاقه و تمايلي براي اين كار ندارم.
* پنج سال سرمربي بودم، چه گلي به سرم زدند؟! آخرش چه رفتاري با من داشتند؟! اما در تركمنستان همه چيز متفاوت بود. من اينجا نميتوانستم خانوادهام را كنارم داشته باشم ولي آنجا خانوادهام كنارم بودند.
* بدون دغدغه، با خيال راحت و آرامش كامل كار كرديم. هم از نظر مالي تأمين بوديم، هم قدر زحمات و تلاشهايمان را ميدانستند اما اينجا هيچ ارزشي براي سالها زحمات ما قائل نشدند.
* كشتي فرنگي تركمنستان هم مدال جهاني داشت و هم مدال آسيايي ولي در كشتي آزاد هيچ مدالي نگرفته بودند.
* چون در ايندورگيم ميزبان بودند، براي اينكه بتوانند به مدال برسند با ما قرارداد بستند. حدود 9 ماه آنجا صادقانه كار كرديم كه نتيجه آن يك مدال برنز در بازيهاي كشورهاي اسلامي، 2 مدال نقره و 3 مدال برنز در مسابقات ايندورگيم آسيايي بود. اين مدالهايي كه ما گرفتيم تنها مدالهاي تركمنستان در تاريخ كشتي آزادشان بود.
* الان هم در ساري با شاگردانم تمرين ميكنم. صبح كلاسهاي آموزشي براي نونهالان و خردسالان داريم بعدازظهرها هم با جوانان و بزرگسالان كار ميكنيم.
* براي تيمهاي ملي كشتي كشورم در همه ميادين آرزوي موفقيت دارم. با پيروزي مليپوشان احساس غرور ميكنم و از ناكاميها ناراحت ميشوم.
