۱- تیمی که مالدینی ندارد! تیمی که کاناوارو ندارد! تیمی که زامبروتا را بیجانشین میبیند و گتوزو را هم و توتی و تونی را هم، اگر باید نبازد، اگر باید حذف نشود پس چه سرنوشتی دارد؟ تیمی که پیرلو را از دست میدهد و به جای او یک هافبک نصفه- نیمه رو نمیکند!

تیمی که لیپی را از دست میدهد! تیمی که به جای لیپی و کاپلو و تراپاتونی یک «ونتورا» نامی را همهکاره- و هیچکاره- تیم خود میکند چرا باید از پس ضعیفترین سوئد ۱۰ سال و ۱۵ سال اخیر برآید؟

و برنمیآید! و در 180 دقیقه مسابقهای که سبقت گرفتن در آن وجود و موجودیت پیدا نمیکند قهرمان پیشین جهان کاری از پیش نمیبرد و در ۱۸۰ دقیقه وقتی که تلف شده لاجوردیپوشان ایتالیایی یک گل هم نمیزنند! نمیتوانند که بزنند!

تعجبی نداشت! عجبی را برنینگیخت! موجب ناباوری و شگفت نشد! که ایتالیا فقط یک نام بود! یک نام که بزرگی یک تیم نیست شده و یک فوتبال از دست رفته را بر دوش میکشید و حمل میکرد! حمالی یک عظمت از دست رفته! حمالی یک امپراتوری به فنا پیوسته!

تکیه بر جای بزرگان نتوان زد به گزاف!

و ایتالیا همه بزرگان خود را از دست داده است! تیم بدون بزرگ کارش سخت میشود و صعودش حتی ناممکن! مثل ایتالیا! مثل هلند! مثل تیمی که بزرگانش همه کوچکند! مثل تیمی که نمیدانست از توپ چه میخواهد و توپداری بلای جانش شده بود! بدون انگارهای برای بازی! بدون بازی، برای تسلط بر حریف! چشم دوخته به اتفاقات! دل سپرده به حوادث اتفاقی که هر چه پیش آید خوش آید! اما نیامد که نیامد!

تاس ایتالیا بد نشست و آقای ونتورا- یکی از ورشکستگان کالچو و سری A- بازنده بود و بازندهتر شد! قمار ایتالیایی تبدیل گشت به رولت روسی! شلیک به شقیقه خود!

ایتالیا حالا باید از صفر شروع کند! یعنی جربزه و «جنم»اش را برای برخاستن دوباره دارد؟

خواهیم دید!

2- ایتالیا سیر قهقراییاش را دنبال میکند و آقای کیروش با تیم ملی ایران بدون باخت جلو میرود! بعد از توگو که ۲ بر صفر بازنده شد، تساوی یک – یک با روسیه و سپس برد ۲ بر یک از پاناما و در چهارمین بازی پیروزی یک بر صفر بر ونزوئلا! کارنامهای که به شکل تجریدی خوب است و به طور مجرد مقبول مینماید!

این بازیها به رغم نتایج مطلوب نمایانگر یک واقعیت عینی نیز هست: ... تا تیم شدن تیم ملی «شب دراز است و قلندر بیدار»! کیروش حق خوابیدن در باد این نتایج را ندارد! تیم خوبی داریم. این درست اما کو تا بهترین تیم ممکن که ارائه دهد بهترین بازی را.

برای خوابیدگان و در خواب غفلتشدگان شب تند میگذرد! برای شببیداران و دغدغهداران سحر هست و تلاش مثل برق میرسد! کیروش از خواب سنگین بیزار است.

او میداند کاری باید کرد! و میداند کارها باید کرد! حذف ایتالیا یک پیام بیشتر ندارد: ... بکوشیم، بکوشیم و باز هم بکوشیم!

تیم باید شد! تیم تیمتری باید شد! تیم کاملتر و تیم قویتر! تیمی که روسیه را ببرد! تیمی که مثل کرواسی، مثل سوئد و مثل ایرلند مبارز و جنگنده باشد! تیمی که سردارش دوباره بهترین باشد و سامانش و جهانبخشش و امیریاش و اشکانش و طارمیاش و سیدجلال و مرتضایش!

تیمی که دفاع چپش نلنگد و لق نزند و یکی، دو هافبک «گتوزو»وش در وسط زمین جلوی خط دفاع داشته باشد!

تیمی که تمام وقت کیروش را ببلعد! تیمی که تمام حواس کیروش را جمع کند! تیمی که در هلند و با گلزنی جهانبخش ونزوئلا را مغلوب کرد دستکم 7، 8 بازی پرفشار و سنگین تا تیم شدن لازم دارد!