در آموزه های دینی این چنین آمده در بلا هم خیری نهفته است و مصیبتی که بار می شود دو دلیل دارد. عقوبت گناهان یا ارتقاء درجه که البته هر دو حالت خوشایند است. انسانی که گناهش پاک شود به کمال می رسد و اگر ارتقاء درجه پیدا کند که نور علی نور است...

آنچه که برخی ها در مورد زلزله گفتند بیشتر به زخم و زبان ها می ماند که پش تر دل حضرت ایوب را هم به درد آورد. 

مسکن مهرمان هم که خراب شد اما مهرها به دل مانده. از این زلزله دل همه به درد آمد. از جایی که جواد خیابانی در برنامه فوتبال یک روایت می کند دختری مادرش را پنهان کرده بود که دفنش نکند و مجتبی پوربخش مجری برنامه فوتبال یک می زند زیر گریه و صدای گریه اش دل جواد را هم به درد می آورد. راننده پیرمردی از بوکان راه می افتد که کمک ها را برساند اما از بد حادثه در راه تصادف می کند و دار فانی را وداع می کند. دو نیروی ارتشی عمق فاجعه را که می بینند دچار ایست قلبی می شوند و به دیار باقی می شتابند. 

هلال احمری ها پای کار بودند. فرقی نمی کرد، از چه ارگانی و چه نهادی. سپاه – ارتش، نیروی انتظامی... همه امان ایرانی ایم و اینهایی که آسیب دیدند هموطن هستند و قدمی که برمی داریم خدا می بیند و آنچه که خدا می بیند نیاز در بوق و کرنا نیست. 

علی دایی براه افتاد و به میان مردم رفت. دمش گرم و آفرین به این معرفت. البته فقط علی دایی و جواد خیابانی نبود. تتلو هم به زعم خود تلاش کرد که یار باشد و این هم ارزشمند است و یادمان باشد ما در مقام قضاوت و جدا کردن آدم ها و خوب و بد ساختن ها نیستم و همه در آخرت است که قضاوت می شویم و خالق یکتاست که تصمیم نهایی را می گیرد. خوب یا بد. 

مهرها هنوز به دل مانده. ترافیک جاده کرمانشاه – سر پل ذهاب پاک کننده هر زشتی است که آن را برجسته می کنیم. با معرفت های کرد زبان در اوج خرابی و ویرانی و کوهی از غم میزبانی را از یاد نمی برند. چای ذغالی برای رهگذران درست می کنند و آدرس روستاهای دور دست را می دهند. بوسه بر سر موتور سواری می زنند که از بابلسر و در این هوای سرد آمده بود تا سراغی از دوستان کرد زبانش بگیرد. 

وسعت مهربانی ها خیلی زیاد بود و هست و خواهد بود. کمی مدیریت می خواهد و ساماندهی. زلزله زده ها نیاز به کانکس یا خانه های پیش ساخته دارند که زندگی را در آن سپری کنند. دوست دارند این یارو و یاوری سوم یا هفتم یا چهلم عزیزانشان که شد تمام نشود و همیشه در کنار خویش غمخوار داشته باشند و سر پناه دیگر دغدغه اشان نباشد. آنها بیشتر ازدو سال تنفس برای پرداخت قسط ها مهر می خواهند. آنها همه چیزشان خراب شده و دیگر چیزی ندارند که قسط بدهند. آنها امید می خواهند که خانه ای نو بسازند. 

1800 میلیارد تومان خسارت. این همه مهربانی بیشتر از 1800 میلیارد تومان است. می شود همه این ها را جبران کرد. نمی خواهیم بگوییم جلوی یک اختلاس گرفته شود همه چیز حل می شود. 

امید و آرزو که منبعد انسانی دستور به ساخت مسکنی ندهد که به این راحتی خراب شود و اگر داد معاون نپذیرد. معاون هم دستور دارد مهندس قبول نکند و مهندس اگر خدا را ناظر بر اعمال خویش ندید معمار نسازد و دست آخر کارگر کار را زمین بگذارد. همه می دانیم چه می کنیم و اگر کار بد از آب در می آید شاید به این دلیل است که تصور نمی کنیم این دنیا با همه زرق  و برق هایش فانی است و فردا مسئول اعمال خویشیم و هیچ دستور و جبری رفتارمان را برای خدا توجیه نمی کند چرا که با عقل و اراده آفریده شدیم. 

آنهایی که در میان ما امروز نیستند و در زلزله از میانمان رفتند هیچ وقت تصور چنین اتفاقی را نداشتند. لحظه ها می آیند و می روند و به هر بهانه ای شاید فردا و فرداهای دیگر نوبت ما باشد و آمدیم که به کمال برسیم به دنیای باقی برویم نه اینکه خراب کنیم. 

آفرین به تک تک نفس هایی که برای کمک به زلزله ها زده ها دم و بازدم شد و روح همه آنهایی که از میان ما رفتند قرین رحمت واسعه ی الهی و آفرین به علی دایی و علی دایی ها.