به گزارش خبرورزشی، کیروش در سال ۲۰۱۷ نتایج فوقالعادهای به همراه تیم ملی ایران کسب کرد و ایران را با اقتدار، بدون گل خورده و بدون شکست و به عنوان اولین تیم آسیا و دومین تیم جهان راهی جام جهانی کرد اما آنژه پوستکوگلو سرمربی ناموفق استرالیا که تیمش را به عنوان تیم پنجم آسیا و تیم ۳۱ جهان از راه پلیآف به جام جهانی رساند و با انتقادات زیادی در خود استرالیا روبهرو شده، نامزد عنوان بهترین مربی سال قاره شده است. در بین دو نامزد ژاپنی این عنوان هم ایشی ماساتادا فقط موفق شد کاشیما انتلرز را به جمع ۱۶ تیم برتر لیگ قهرمانان آسیا برساند اما برانکو سرمربی پرسپولیس و ویلاش بواش سرمربی شانگهای که تیمهای خود را به جمع ۴ تیم برتر لیگ قهرمانان آسیا رساندند، در این فهرست نیستند. دیگر نامزد دریافت این عنوان هم تاکافوی هوری سرمربی اوراواردز فینالیست لیگ قهرمانان است در حالی که او فقط در ۴ دیدار آخر تیمش در آسیا روی نیمکت این تیم نشست اما نام رامون دیاز که الهلال را مقتدرانه به فینال رساند، در بین نامزدها نیست.

اما چرا نام مربیانی چون کارلوس کیروش و رامون دیاز بین نامزدهای عنوان بهترین مربی سال ۲۰۱۷ آسیا قرار ندارد؟

AFC در پاسخ به این سؤال اعلام کرد که این عنوان فقط مختص مربیان آسیایی است و مربیان خارجی برای کسب این عنوان شانسی ندارند و برای همین به جای کارلوس کیروش پرتغالی و رامون دیاز آرژانتینی، پوستکوگلو از استرالیا و ایشی ماساتادا در جمع نامزدهای نهایی قرار گرفتهاند. ناگفته نماند آخرین باری که یک مربی خارجی به عنوان بهترین مربی فوتبال مردان در آسیا انتخاب شد، به انتخاب گاس هیدینک سرمربی وقت تیم ملی کره جنوبی در سال ۲۰۰۲ بازمیگردد و از آن پس و طی ۱۵ سال اخیر AFC هرگز این عنوان را به مربیان غیر آسیایی حتی در صورت شایستگی اعطا نکرد. به عنوان مثال در شرایطی که معمولاً مربیان قهرمان لیگ قهرمانان آسیا به این عنوان دست پیدا میکنند اما در سال ۲۰۱۳ که لیپی با گوانگژو قهرمان آسیا شد، چو یونگ سو کرهای سرمربی وقت سئول نایب قهرمان آسیا بهترین مربی سال آسیا شد. در سال ۲۰۱۱ هم السد با خورخه فوساتی اروگوئهای قهرمان آسیا شد اما لقب بهترین مربی سال آسیا به خوریو ساساکی مربی تیم ملی زنان ژاپن اعطا شد.