به گزارش خبرورزشی، راشا تودی مصاحبهای را با سردار آزمون، ملیپوش ایرانی تیم روبینکازان انجام داد که میخوانید:
*در کازان کمبود چهچیزی را بیشتر احساس میکنید؟
دوستانم. بیشتر آنها در ایران ماندند. البته دوستان جدیدی در روسیه پیدا کردم اما همانند دوستانم ایرانیام نشدند. تمایل دارم تا اغلب آنها را ببینم.
*شایعههایی وجود دارند که گاهی اوقات 25 تا 50 نفر از دوستانت به اینجا (روسیه) میآیند تا با تو ملاقات کنند. وقتتان را چگونه با آنها میگذرانید؟
نه، این تعدادی که شما گفتید خیلی زیاد است و بهطور کلی کمتر هستند. من دایرهای از مردم را اطراف خودم دارم و با آنها ارتباط برقرار کردهام. پس از آن دوران حرفهای فوتبال را در سن 17سالگی شروع کردم. معتقدم که آنها دوستان واقعی من هستند و متأسفانه بنا به دلایلی مشخص اغلب یکدیگر را نمیبینیم. رایجترین کمبود ما هم ارتباط و صحبتکردن است. وقتی با هم هستیم درباره افکار و برنامههای خود صحبت میکنیم و لحظههای خوشی را بهخاطر میسپاریم.
*در روسیه تنها نیستید و خانواده کنار شماست. چه پشتیبانی از ناحیه آنها دریافت میکنید؟
پدرم، مادرم و خواهرم به اینجا (روسیه) آمدند. آنها در همه رقابتها مرا حمایت میکنند، از این بابت خوشحالم و به همین خاطر احساس امنیت بیشتر و هیجان دارم. من وابستگی زیادی به خانوادهام دارم. علاوه بر این اغلب، اقوام ما نیز به دیدنمان میآیند، بدینخاطر همواره اتمسفر خوبی در خانه وجود دارد.
*دین چه جایگاهی در زندگی شما دارد؟
من به تمامی ادیان احترام میگزارم. صرفنظر از دین، اینکه مردم چگونه رفتار میکنند مهم است. من هم یکی از این افراد هستم و به آن افتخار میکنم. واقعاً به اسلام و تمام موارد مربوط به آن احترام میگزارم.
*کازان یک شهر مهماننواز برای مردم از هر دین و ملیتی است. آیا این مسئله قابل احساس است؟
پیش از آمدن نمیدانستم که کازان یک شهر مسلماننشین است. البته برای من این مسئله مورد توجه نبود. الآن که اینجا (کازان) هستم احساس خوشایندی دارم. مردم از تمامی ادیان با من بهخوبی رفتار میکنند و همواره آماده حمایت هستند.
*کدامیک از آشپزیها خوشمزهتر هستند، ایرانی تا تاتارستانی؟
من غذای خودمان (ترکمنی) را ترجیح میدهم. نمیتوانم بگویم که بهاندازه کافی از این غذاها را بلد هستم، زیرا همیشه مادرم غذا درست میکند. معمولاً پس از بازیها مرا با غذا با توجه به حفظ و پیگیری شرایط وزنیام متنعم میکند. از غذاهای محلی نیز بیشتر اسپاگتی را میپسندم.
*اما این غذا محلی نیست؟
نمیدانم، نمیدانم (لبخند میزند). بهطور کلی برای من یا دیگر لژیونرها عادت کردن به غذای جدیدی سخت است.
