۱- پیکان لیگ هفدهم، هم گل آسان میزند! هم گل مفت میزند! و هم صاحب گلهای بادآورده قابل توجهی هم میشود! تیم آقای مجید جلالی، اگر «پایش بیفتد» با پرتاب اوت هم دروازه حریفان را باز میکند تا چه رسد به زدن تکراری گل در لحظههای آخر و با سود بردن از حوادث اتفاقی و اتفاقات حادثهای!
در بازی جدید تیم «آقامعلم»، دفاع کردن و خوب دفاع کردن، آنقدر ارزش و اهمیت دارد که با یک ارسال دم آخری و با یک پاس «ا...بختکی» زمینه پیروزی فراهم شود! پیکان حالا میداند که یک بر صفر بردن، چقدر مهمتر و چقدر تاکتیکیتر و چقدر کلیدیتر است!
پیکان حالا، خیلی چیزها میداند که قبلاً عنادی سفت و سخت داشت که آنها را نادیده بگیرد! مجید جلالی، حالا یک مربی قابل اعتمادتر است! مردی که «دگم» نیست و مردی که باورهای خودش را هم دارد! «دگم»های جناب جلالی، امروزه، حکایت از «دگم نبودن» او دارد! واقعبین بودن، سریعالانتقال بودن و البته مثل همیشه، جوانباور و سازنده و پرورشدهنده بازیکنان تازه!
مجید جلالی، امروز در پیکان راهی را میرود که حدود ۳۰ سال پیش و شاید هم پیشتر، در تیم وحدت رفتنش را آغاز کرد! هم تیمساز و هم بازیکنساز! هم اهل بازی، هم چشم دوخته به نتیجه!
هم گسترشدهنده و سرعتبخشنده به حرکات گروهی و منطقهای و تیمی، هم اهل خلاقیتهای فردی و اهل پدید آوردن لحظههای «خودبهخود» پدیدآینده! جلالی، یک چند سالی دیر به این مرحله و به این پختگی رسید!
۲- شهر جم و بازی مهم و درجه اولش به کنار، امروز استقلال هم کاری دشوار دارد! بازی با تیمهای فیروز کریمی، مردی که به غلط وارد «وادی طنز» فوتبال شد، همیشه سخت است و سنگین! فیروز کریمی که او را اولین و مستعدترین و کارآمدترین «ف-ک» فوتبال میدانند، از خوبهای این عرصه بود که به حق خود نرسید! نه؛ بهتر است اینطور بگوییم:
خودش، حق خودش را ادا نکرد!
خودش، خودش را به بیراهه زد!
خودش، خودش را دچار حاشیهبازی و حاشیهسازی کرد!
کریمی امروز در آزادی بازی دارد با وینفرد شفر! هر دو محکوم به ایجاد تغییرات! هر دو مجبور به ارائه نمایشی متفاوت!
اگر کار آقای شفر را سخت بدانیم، پس برای توصیف عملکرد فیروز کریمی از چه صفتی باید استفاده کرد؟ اگر استقلال را از «کجراهه» تاکتیکی وارهاندن سخت است که خیلی هم سخت است، درباره مأموریت فیروز کریمی در تیم بیهوادار گسترش از فولاد تبریز، چگونه باید سخن گفت؟ نظر ما و نظر شما، هر چه باشد، مقابله شفر و فیروز، پر است از دیدنیها!
۳- پرسپولیس که مهمان است با پارس جنوبی که میزبان است، در یک منطقه به شدت همساناندیشی دارند! هم پارس جنوبی و هم پرسپولیس، در پی تلافی و جبران بازی و نتیجه هفته دوازدهم لیگ برترند!
پرسپولیس تساوی خانگیاش برابر پدیده را، زاییده اتفاقات ناجور جانبی میداند! پارس جنوبی نیز «زهر خشمی» بر تن دارد، بابت اولین باختش در ۱۲ هفته پیش! عزم هر دو تیم جزم است! میزبان و مهمان در سر یک سودا دارند! بردن و فقط هم بردن!
برای تارتار، حضور توأمان امید سینک، علی دشتی، یدا... صالحی و آلویس نانگ اهرم فشار بزرگ است! برای برانکو، شرط اول برنده شدن عبارت است از حضور علیپور و منشا، چسبیده به قلب دفاع تیم شهر جم و شرط دوم عبارت است از بازی مفید و حرکات مؤثر وحید امیری در خدمت خط حمله که شرط سومی هم دارد:
تشکیل زوج «محسن مسلمان و بشار رسن»! چشمپوشی از کامیابینیا یا ربیعخواه! برای بازی هجومی، ارزش بیشتری- و احترام افزونتری- قائل شدن!
آیا برانکو، دست از محافظهکاری خود خواهد کشید؟ آیا برانکو، اولویت اول را به بازی برای بردن خواهد داد؟ دلی بزرگ و دریادل!
۴- بازی بزرگ الزامات خودش را لازم دارد! برخورد پارس جنوبی و پرسپولیس یک نبرد بزرگ است! بزرگترین نبرد هفته سیزدهم! تبدیل شدن شهر جم به پایتخت فوتبال ایران، با حضور اصفهان و تبریز و مشهد و اهواز و رشت و آبادان، اتفاق بزرگی است که همه چشم به راه نتیجه آنند!
چنین روزی را باید پاس داشت! چنین مسابقهای را باید با همه وجود دید! فوتبالشهر ایران، همه چشم است! فوتبالشهر ایران، همه گوش است! اتفاق بزرگ (بزرگترین اتفاقات) رخ داده است! شهر جم، خود را تا بالاترین حد، بالا کشیده است! آورده تارتار برای این بازی شجاعت و رهآورد برانکو، سر نترس و تشکیل تیمی تکنیکمحورتر است!
