1- بازی کردن استقلال با گسترش فولاد تبریز، نه فقط برای استقلال حکم نقرهداغ شدن را داشت که از این هم بالاتر و شدیدتر، لیگ برتر و بلکه کل فوتبال را از یک مزیت و یک امتیاز محروم کرد! فوتبال به گناهی ناکرده و به تقصیری مرتکب نشده، جریمه پرداخت. آن هم در روزی که شهر «جم» به لطف پر شدن ورزشگاه 12، 13هزار نفریاش، پایتخت فوتبال ایران شد!
آن هم در روزی که استقلال به لطف اصلاح غلطهای حرکتیاش، نیمه دومی پر از لحظههای اقتدار آفرید و نشان داد، هم گلزن دارد و هم گل میزند! و نشان داد، برای خوب و سالم و پربار بازی کردن نیازی به کارهای محیرالعقول ندارد!
بازی استقلال یک ویژگی دارد: ...هرچه سادهتر، شکیلتر! هرچه سادهتر، مفیدتر! شفر به استقلالیها یک اصل را میآموزاند:
زیاد بدو! در همه حال بدو! برای توپ گرفتن و برای پاس گرفتن بدو! به هیچ دلیل تنبلی و کاهلی نکن! همه چیز را در دویدن بجوی! همه چیز را از دویدن بخواه! با توپ «ور» نرو! با توپ کار اضافی نکن! و با توپ و بدون توپ، ساده و سریع باش! وقت خودت و فرصت تیمت را ضایع مکن و به باد مده!
فرشید اسماعیلی این درسها را خوب آموخته است! بیدلیل نیست که او بهترین بازیکن استقلال در این روزهای «نوزایی» به شمار میرود!
نساجی، در خط ملوان
2- از تماشاگران گفتیم و از حقی که در فوتبال ما دارند! پس لازم است از «نساجی مازندران» هم بگوییم که 20هزار تماشاگر را به ورزشگاه شهید وطنی کشید اما باخت! ولی بازنده شد! ولی حق مردمش را نتوانست ادا کند!
نساجی به تکرار نتیجهای نائل آمد که هفته پیش برابر ماشینسازی تبریز گرفته بود: بازنده شدن! یک گل خوردن و مغلوب شدن! نساجی باخت پانزدهم خود را برابر نفت مسجدسلیمان مزه-مزه کرد! توسط یک قائمشهری که در تیم آقای پاشازاده جایی نداشت! محمود فکری، پیمان میری را گرفت و توسط او هم گل طلایی نیمفصل اول لیگ یک را زد! فکری و تیمش صاحب پیروزی یازدهم و مالک 36 امتیاز در 15 بازی شدند!
3- در حالی که پاشازاده در این فکر است که کجای کارش اشکال دارد، ملوان و نادر دستنشان خود را از هر نوع محاسبهای خلاص کردهاند! ملوان شانسی ندارد و حریف راهآهن هم نمیشود!
در عوض بادران توفانی نتیجه میگیرد و خونهبهخونه هم اسباب دلگرمی بابلیها میشود! گویا عروسی به خانه «خونهبهخونه» رسیده باشد! چراکه نه فقط نساجی بلکه برق شیراز، مس کرمان، گلگهر سیرجان، مس رفسنجان و... در حال درجا زدنند و نیز در حال «وادادن»! قدم گذاردن به راه ملوان!
لیگ یک آبستن حوادثی است چند! تیمهای پرتعدادی برای دگرگونی در کادر فنی خود کمین کردهاند! ملوان حتی حال «شوکدرمانی» را هم ندارد! ملوان حتی نای تن دادن به یک تغییر را هم ندارد! ملوان انگار بریده است! ملوان گویا از نفس افتاده است!
تیمی که سودای قهرمانی و صعود در سر داشت حالا حوصله «رجز»خوانی هم ندارد! ملوانی که بازیاش سبک داشت و استیل مخصوص به خودی داشت، به روزشماری افتاده که از این همه ناکامی چگونه خلاص شود! ملوان برای خلاصی خودش هم فاقد انگیزه به نظر میرسد!
نقطه مقابل مسجدسلیمان، بادران، نساجی و خونهبهخونه! ملوان، حال خودکردههایی را دارد که پشیمانند!
