به گزارش خبرورزشی، مورينيو ايراداتي هم دارد؛ اين را خيليها ميگويند، آنهايي كه كنارش بودهاند يا كارش را ارزيابي كردهاند. با اين حال اين مربي ويژگيهاي زيادي هم دارد؛ يكي از بارزترين آنها اين است كه بلد است چطور ايدههاي جديدي رو كند و از آن ايدهها به عنوان برگ برندهاي براي خودش استفاده كند. نمونهاش همين فصل؛ اين تاكتيسين پرتغالي بهترين خريد ممكن را براي تيمش داشت... نه اينكه او را از تيم ديگري آورده باشد بلكه اين خريد تازه را فقط از روي نيمكت ذخيرهها بلند كرد و در زمين مسابقه فيكس كرد. حالا با اشلي يانگ، اين مربي پرتغالي، كفش مناسبي براي سمت چپ زمين يونايتد پيدا كرده كه از ابتداي فصل تا به همين چندبازي گذشته، هركسي به ميدان رفته گويي پابرهنه براي شياطين سرخ بازي كرده است؛ سمت چپ خط دفاعي و مياني منچستريونايتد از ابتداي فصل تا به حال زياد دست به دست شده؛ بين متيو دارميان كه هيچوقت تأثيرگذار نشان نداد، تا دلي بليند كه سرنوشتش دوباره نيمكتنشيني شد و لوك شاو كه هرگز از دست مصدوميت درشت ني ساق پايش رها نشد. هركسي كه بازي اين تيم را زير نظر ميگرفت ميدانست كه سمت چپ تيم مورينيو ميلنگد؛ در همين بحبوحه بود كه مورينيو يادش آمد بازيكن چند پستهاي در اختيار دارد كه ميتواند از او در اين پست استفاده كند: اشلي يانگ.

سهشنبه شب، مورينيو روي نيمكت نشست و به يقين رسيد كه اين بازيكن انگليسي دواي دردش است؛ اشلي، سرباز كهنهكار يونايتد كه حالا 32 ساله است ابتدا روي برد سخت يك بر صفر يونايتد مقابل برايتون تأثيرگذار نشان داد و سپس هم كه در برد 4بر2 تيمش مقابل واتفورد، يكي از ستارهها بود. او هم دو گل براي تيمش زد و هم به عنوان برترين بازيكن زمين شناخته شد. گل اولش را در دقيقه 19 بازي زد؛ روي يك ضربه «نيموالي» كه تقريباً مماس با تير دروازه گومس وارد دروازه شد. با اين حال بهترين عملكرد اشلي در ديدار مقابل واتفورد هنوز باقيمانده بود؛ اينبار روي گل دومش و از آن مهمتر روي يك ضربه ايستگاهي منحصر به فرد. درست در لحظاتي كه همه فكر ميكردند پل پوگبا، ستاره فرانسوي و گرانقيمت يونايتد ضربه ايستگاهي را ميزند اين اشلي بود كه با شوتي صيقل داده شده، توپ را به كنج دروازه رقيب فرستاد تا همه را در ورزشگاه «ويكوريج رود» مات و مبهوت كند؛ هم تماشاگران واتفوردي را و هم ژوزه مورينيو را.

«وينگ-بك» ايدهآل

از آخرين باري كه اشلي در يك بازي دبل كرده زمان زيادي ميگذرد؛ آخرينش مارس 2012 بود. در آن زمان يانگ بازيكن تهاجميتري بود و بيشتر به عنوان بال كنار به ميدان ميرفت. آن وقتها شوتهاي گاه و بيگاهش گلهاي زيبايي را براي يونايتد به ارمغان ميآورد ولي زمان براي او خيلي سريع تغيير كرد؛ يونايتد به سراغ خريد ستارههاي ديگري مثل مارسيال و ماتا رفت و همزمان از دل باشگاه هم چند استعداد بيرون زدند كه رشفورد و لينگارد نمونههايش بودند. همين عوامل اشلي را نيمكتنشين كرد و حتي او را به نزديكيهاي خروج از باشگاه هم كشاند. يانگ فصل گذشته در ليگ برتر فقط 12 بار در زمانهاي اندك به ميدان رفت و بيشتر بازيهايش را در ليگ اروپا انجام داد؛ او ديگر تبديل به يك بازيكن چرخشي براي مورينيو شده بود. با اين حال، تابستان گذشته اين دو نفر، يعني مورينيو و اشلي يانگ با هم توافق كردند كه فعلاً به همكاريشان با يكديگر ادامه دهند؛ موردي كه حالا ثمرهاش را ديدهاند چون در سيستم 3-4-3 جديدي كه اين فصل يونايتد بازي ميكند، اشلي مكمل بينقصي براي والنسيا در آن سوي زمين نشان داده؛ پركار، زحمتكش و قادر به گرفتن تصميم درست در كارهاي تدافعي. حضور 3 مدافع پشتسر او هم باعث شده تا يانگ فرصت بيشتري براي نفوذ به دست بياورد و كاري كند كه در زمان حمله جاي مارسيال را در سمت چپ بگيرد و اين پديده فرانسوي را به مركز خط تهاجمي يونايتد بفرستد. خلاصه كلام اينكه او بازيكن ايدهآلي براي سيستم يونايتد است. اين پيستون چپ با بهرهگيري از توان فيزيكياش نشان داده كه انتخاب جدي مورينيو براي بازي كردن در اين پست است.

ادامه راه چه ميشود؟

شايد يكي، دو هفته پيش كه اشلي دوباره طعم حضور در تمرينات تيم ملي انگليس را چشيد خودش بهترين توضيحات را داد: «ترجيحم اين بوده كه پست تهاجميتري داشته باشم ولي من توانايي بازي در پست دفاع راست و چپ را هم دارم. بازيخوانيام خوب است و با تجربهاي كه به دست آوردهام، زيرك شدهام و ميدانم زمان حمله و دفاع بايد كجا جاگيري كنم». اشلي خودش را همين قدر خلاصه تعريف كرده است، نه كمتر نه بيشتر. البته به طور تصادفي او يكي از آخرين بازيكنان نسل كنوني يونايتد است كه لذت قهرماني در ليگ برتر را با اين تيم چشيده و سال 2013 را به خوبي تجربه كرده است. در اين تيم جوان منچستريونايتد، اين موضوع فاكتور مهمي است و مورينيو خودش به خوبي ميداند.