. در تاریخ ورزش ایران از این لجاجتها کم ندیدهایم. لجبازی ژائو هاوهلانژ با مارادونا، لجبازی فدراسیون جهانی دو و میدانی با بنجانسون و حالا لجبازی هیئت ژوری فدراسیون جهانی وزنهبرداری با بهداد سلیمی... البته که در این لجاجت ما هم بیتقصیر نیستیم. وقتی به جای آن که مشکلات را پای میز مذاکره حل کنیم، اختلافات را به روی صحنه میآوریم و جلود عراقی را جلاد و هیئت ژوری را هیئت زوری مینامیم، نمیتوان توقع داشت طرف مقابل هم دست روی دست بگذارد و ما را تماشا کند. نمیگوییم دستمان به دست مافیای وزنهبرداری آلوده شود اما وقتش رسیده برای حل مشکلات دنبال روشهای دیپلماتیک باشیم.
حق با بهداد است که میگوید: «نمیدانم چه آزاری به این هیئت ژوری رساندهام و آنها چرا با من دشمنی دارند. تمام وزنهبردارها و کارشناسها میگفتند حرکت من خطا نبود.» بهداد هیچ خطایی نکرد جز آن که روبهروی مافیای وزنهبرداری ایستاد و در المپیک علیه آنها دست به افشاگری زد. این لجبازی جواب آن افشاگری است. این لجبازی نشانه مظلومیت بهداد است و محبوبیت او را چند برابر خواهد کرد اما باید این رویه را تغییر داد و دنبال راهی برای پایان ظلم به بهداد بود. حیف است سلیمی از وزنهبرداری کنار بکشد. فدراسیون وزنهبرداری باید هر چه سریعتر از طریق مذاکره با آیان، جلود و دیگران این مشکل را حل کند.
