به گزارش خبرورزشی، دورانی که دو چهره در فوتبال جهان اوج گرفتند و مهم تر از آن تمام جوایز اصلی سال را به خود اختصاص دادند. کریستیانو رونالدو و لیونل مسی سرشناس ترین نام های فوتبال در یک دهه گذشته بودند اما جوایزی که از سوی معتبرترین نهادهای فوتبال جهان به آنها تعلق گرفت نقش زیادی از جدا شدن این دو بازیکن از روند فوتبال جهان ایفا کرد و البته شانس کمی را به دیگر بازیکنان برای تبدیل شدن به فوق ستارگان تازه فوتبال داد.

سوال این است که آیا از سال 2008 تا امروز هیچ بازیکنی غیر از مسی  و رونالدو لایق دریافت جایزه مرد سال فوتبال جهان نبوده است؟ آیا زلاتان ابراهیموویچ نباید یک بار برنده این جایزه می شد؟ اینیستا، ژاوی و پیرلو چطور؟ این نام ها همگی شایسته این بودند که حداقل یک بار مرد سال فوتبال جهان شوند اما این جایزه با رفتاری انحصاری تنها به رونالدو و مسی رسید.

اگر رونالدو و مسی موفق شده بودند سالی بیش از 40 گل به ثمر برسانند این موفقیت حاصل یک کار گروهی بوده است. اگر پاس های طلایی ژاوی و یا تکنیک ناب اینیستا در مرکز زمین بارسا نبود مسی می توانست 40 گل در فصل به ثمر برساند؟ 

اگر تونی کروس، بنزما و ژابی آلونسو نبودند رونالدو می توانست آمارهای خیره کننده را در رئال به نام خود ثبت کند؟

به اعتقاد بسیاری از تحلیل گران فوتبال در جهان اهدای جایزه با روندی دائمی به رونالدو و مسی کاملا از جنبه تبلیغاتی برخوردار بوده و انتخاب این دو بازیکن سود هنگفتی را نصیب گردانندگان فوتبال کرده است. حقیقت این است که مردم دوست ندارند کسی که پایه گذار گل است را در جایگاه نفر اول ببینند و ترجیح می دهند بازیکنی که گلزنی می کند برنده جوایز باشد. این سیاست البته تا پیش از سال 2008 جایی در فوتبال نداشت و بی دلیل نبود که جایزه میان ستارگان فوتبال می چرخید و از فیگو، زیدان، کاکا و روماریو تا باجو، کاناوارو و ندود موفق شده بودند برنده جوایز سالانه فوتبال شوند.

به اعتقاد برخی تحلیل گران اروپایی انتخاب دائمی رونالدو و مسی حتی روی روند فوتبال تاثیر گذاشت و باعث شد باشگاه هایی همچون رئال مادرید و بارسلونا فاصله ای نجومی با دیگر قدرت های فوتبال پیدا کنند. همچنین این روند اعتماد به نفس دیگر بازیکنان فوتبال را نیز تحت تاثیر قرار داد تا جایی که پیش خود بگویند هر چقدر هم خوب باشند فایده ای ندارد چرا که در پایان سال جایزه به مسی یا رونالدو خواهد رسید.

لوئیس سوارز یکی از مطرح ترین بازیکنان فوتبال است که به صورت علنی اعلام کرد سیاست این جوایز سالانه فوتبال به گونه ای است که غیر از دو بازیکن خاص بازیکن دیگری موفق به کسب این جوایز نمی شود. سوارز نیز بارها در میان 5 بازیکن نهایی لیست مرد سال فوتبال قرار گرفته بود. همان طور که نیمار، بوفون، ریبری و گریزمان به جمع سه نامزد نهایی راه پیدا کردند اما باز هم برنده یا مسی بود و یا رونالدو.

این در حالی است که تحلیل گران فوتبال در اروپا می گویند دوران جوایز انحصاری مسی و رونالدو در فوتبال رو به پایان است و مهم ترین دلیل بالا رفتن سن و سال این بازیکنان است. مسی و رونالدو هر دو جام جهانی را پیش رو دارند و درخشش در این رقابت ها تاثیر فراوانی روی جوایز سال 2018 خواهد داشت جوایزی که شاید یکی از آخرین قدرت نمایی های رونالدو و مسی در جوایز فوتبال باشد چرا که هر دو از 30 سالگی عبور کرده اند.