رونالدو گفته من بعد از تصاحب اولین توپ طلا هرگز ناامید نشدم البته عصبی و ناراحت شدم ولی دوباره شروع کردم و حالا هم ۲، ۳ توپ طلای دیگر میخواهم! او حتی از خبرنگاران پرسیده مسنترین بازیکنی که توپ طلا را برده چه کسی است و حالا حالاها میخواهد با همین انگیزه جلو برود.

عمدهترین تفاوت ۹۵ درصد فوتبالیستهای ما با ستارههای دنیا در همین مسئله نهفته است. اینکه بازیکنان ما زود خسته میشوند اما امثال رونالدو و مسی هر روز باانگیزهتر از روز قبل هستند. در ایران یک نفر یک سال آقای گل شود به فکر خداحافظی میافتد و میخواهد ۲۰ سال نان همان یک عنوان را بخورد (که البته گاهی میخورد) اما رونالدو ۳۲ ساله دنبال ۳ توپ طلای دیگر است و برای رسیدن به این هدف شبانهروز تلاش میکند. رونالدو البته شاید مثل ما قلیان هم بکشد! اما آنقدر حرفهای است که میگوید: «وقتی به سالن بدنسازی میروم با هیچکس صحبت نمیکنم و تمام تمرکزم روی کارهای سخت بدنی است.» بله، تفاوتها در همین نکات به ظاهر ساده است. اینکه یکی از توپ طلا گرفتن، کار کردن، پول درآوردن، کمک کردن و... خسته میشود و یکی نه تنها خسته نمیشود که هر روز انگیزههایش را افزایش میدهد. پنجمین توپ طلای کریس مسلماً مسی را هم در سال جدید باانگیزهتر میکند و چه بسا سال آینده هم رقابت برای تصاحب توپ طلا بین همین دو نفر باشد هرچند در تمام سالهای گذشته امثال اینیستا، ژاوی، سرخیو راموس، بوفون و... هم به شدت شایسته تصاحب توپ طلا بودهاند.