1-برای برآوردن تقاضا و خواسته تیم ملی که غیر عرف ولی به نوعی لازم است، چه اقداماتی صورت گرفت؟ «ریکاوری»های هفتهای یک بار ملیپوشان اجرایی میشود یا خیر؟ چرخه آمادهسازی تیمهای لیگ برتر، چگونه خواهد چرخید؟

با ضرباهنگ همیشگی و معمولی یا با درک درستی از شرایط پیش رو؟ یا با شرایط برآمده از ضرورتهای ناشی از حضور در جام جهانی؟

از تیم ملی خبری نیست و این خوب نیست! پیرامون مهمترین روزهای مهمترین هدفی که برای تیم ملی قائل شدهایم و خواستار نائل شدن به آنیم، هیچ بحثی در نگرفته! سکوت حاکم است! سکوتی از نوع برکهای! سکوت از فرط بیتفاوتی! سکوت از جنس عدم درک! حتی محمدرضا ساکت که در مقام دبیر کل فدراسیون، مرد همیشه صاحب حرف و دارای سخنهای بجا و مناسب است (و باید که باشد) سکوت کرده است! در روزهایی که تیم ملی از «چاشت تا شام» در همه جا و در همه حال باید مطرح باشد، بیصدایی، بیخبری و کمحرفی، بلکه بیحرفی درباره تیم ملی، خبر خوبی نیست! ساکت باید بساط این سکوت دغدغهزا و نگرانکننده را برچیند! تیم ملی باید در رأس امور مربوط به فوتبال باشد! خبرهای مربوط به تیم ملی، باید مثبت باشد! منشأ امید باشد و نشانهای از حرکتهای وقفهناپذیر!

آقای ساکت باید بداند که وقت سکوت، از نوع انفعالیاش نیست! دبیرخانه فدراسیون باید صدای تیم ملی و بلندگوی این تیم باشد! وقت سکوت نیست! وقت به محاق رفتن نیست!

خوش به حال برانکو

2- از پرسپولیس نشانههای خوبی به گوش میرسد! در پرسپولیس «در»ها روی پاشنه همکاری و تکرار تجربههای خوب میچرخد! در پرسپولیس، همه چیز در جای خودش قرار دارد! حول منافع تیم و گِرد برنامهای که برانکو، تدوین و تنظیم کرده است!

در پرسپولیس، هیچکس با هیچکس قهر نیست! در پرسپولیس همه با هم آشتیاند، همه با هم در صلحند! همه قدر و قیمت دانش و کارکرد برآمده از دانش جناب برانکو را میدانند و موقعیت او را، رعایت میکنند!

تیم ملی از این ویژگی خوشحال خواهد شد و پرسپولیس عصای دست تیم ملی خواهد گشت! مردان ملیپوش پرسپولیس، آمادهترین مردان اردوی تیم ملی به شمار میروند که «تمرین خودشان» بالاترین حد است و تحملشان برای تبدیل شدن به مردان نامی، به حداکثر ممکن میرسد و بالاتر هم میرود! برانکو که راه بردن و پیشتاز بودن در لیگ برتر و راه قهرمانی را بلد است، راه کمک به تیم ملی را هم نیک میشناسد و این راه را، به درستی میپیماید!

تیشه به ریشه

3- استقلال انگار میخواهد محل جمع اضداد باشد! بازیهای خوبی را به نمایش میگذارد ولی حامل خبرهای خوش نیست! نتایج قابل قبول و حتی درخشانی به دست میآورد ولی انگار بنا دارد آب خوش از گلوی خود پایین نفرستد!

وینفرد شفر، در میدان عمل موفق و مقبول است ولی برای حداقلهای لازم، جان به لب میشود! شفر به خوبی حریف تیم اول و حریف تیم حریف میشود ولی از عهده «گندهدلی»ها، بدعهدیها و بیتفاوتیهای تیم دوم استقلال- تیم مدیران و تیم همکاران اداری و اجرایی- برنمیآید!

شفر، در دوبارهسازی بازیکنان استقلال، توفیقی دارد تمامعیار ولی در ایجاد یک رابطه صحیح و یک رابطه روشن در دایره همکاریهای دوجانبه، درمانده است! شفر، استقلال را وارد مدار گل زدن کرده ولی از پس یک سلسله عادات ضد مدیریتی در تیمش برنیامده است! شفر را کلافه کردهاند! شفر را به مرد اتخاذ تصمیمهای حاد و تصمیمهای بد رساندهاند!

***

استقلال را چه میشود؟ مردان سلیمالنفس این تیم کجایند؟ جدال با مربی موفق چه ربطی به مدیریت علمی یا تجربی دارد؟ استقلال تیشه به ریشه خود میزند! آن هم در روزهای خوشحالی!