او ۱۳ سال پیش در مسابقات جوانان آسیا مدال طلا را به دست آورد و یکی از امیدهای مدال طلای جهان و المپیک شد. 3 مدال طلا از بازیهای آسیایی و ۴ طلای قهرمانی آسیا را در کارنامه خود دارد. نقره بازیهای المپیک لندن در سال ۲۰۱۲ بهترین مدال او محسوب میشود. احسان حدادی با فیزیک مناسب و استعداد فراوان به نظر میرسد به حق خود نرسیده است. فدراسیون دوومیدانی ایران برای احسان مخارج زیادی را متحمل شده است و در عوض این انتظار را دارد که او نیز مدالهای خود را به رنگ باارزشتری تبدیل کند، در واقع اقدامات دوطرفه باید صورت گیرد. فدراسیون مخارج زیادی را برای احسان حدادی میپردازد، مربی خارجی انفرادی، اردوهای خارج از کشور و رفت و آمدهای فراوان که این قهرمان پرتاب ما بتواند در کسب مدالهای المپیک و جهانی و آسیایی موفق باشد.

احسان حدادی برای دستیابی به خواستههای خود از فدراسیون دوومیدانی عبور کرده و مستقیم به وزیر ورزش رسیده است. به این ملاقاتها در ظاهر ایرادی وارد نیست اما فدراسیون را نادیده گرفتن، نظام و سیستم اداره یک مدیریت را بههم میریزد. فدراسیون برای تقویت روحیه احسان، یکی از بهترین مربیان جهان (ویل کینگز) را به خدمت گرفته است. کینگز یکی از بزرگترین قهرمانان جهان و یکی از برترین مربیان فعلی در پرتابها به حساب میآید. حالا نوبت احسان حدادی است تا در ۳۴ سالگی به مهمترین دستاورد ورزشی خود دست پیدا کند و جاودانه شود. برای حدادی وجود این مربی غنیمتی است که بهترین بهرهبرداری را انجام دهد و او نیز این فرصت را نباید به آسانی از دست بدهد.