واقعاً کشتی ریشه در فرهنگ و رفتارهای اجتماعی ایرانیان دارد و چه خوب این سرمایه همچنان وجود دارد و ما میتوانیم در عرصه بینالمللی یکی از سه قدرت برتر جهان باشیم. کشتی حالا به کمک جهانگردی و گردش و میراث و اصفهان هم میآید. کشتی باشگاههای جهان در اصفهان و حضور بزرگان کشتی در این عرصه و جدالهای جانانهای که در نهایت بیمه رازی به مقام قهرمانی رسید، نشانههای حرکت این رشته است. بیمه رازی هر برند یا شرکتی که باشد، در راه کشتی خوب حرکت کرده و در حمایت از این رشته ایستادگی کرده و مزد و پاداش خود را نیز گرفته است. در فینال باشگاههای جهان که از کیفیت بیبدیل برخوردار بود، دو تیم ایرانی بیمه رازی و سینا صنعت ایذه مقابل هم قرار گرفتند و کشتیگیران ایرانی که از آمادگی بسیار بالایی بهره میبرند، نمایش دیدنی از اجرای فنون کشتی فرنگی داشتند. ستارههای کشتی جهان شاهد سرمایههای جوان ما در قالب باشگاههای جهان بودند. در کشتی آزاد نیز چنین بود و بهترینهای ما در چارچوب باشگاهها به مقام قهرمانی رسیدند. پتانسیل موجود در کشتی ایران به گونهای است که هر رئیس و مسئولی که در رأس این رشته قرار میگیرد، با موج پیشرفته این رشته باید همسو و همراه شود و خود را با این پیشرفت همراه کند. حمایت و پیگیری اجرای مسابقات کشتی باشگاههای جهان میتواند انگیزههای حضور ورزشکاران این رشته را بیشتر کند و با تأمین مالی، قهرمانان کشتی نیز با چشمانداز نسبتاً معقول وقت بیشتری برای قهرمانی خود بگذارند. این رویداد و جام را باید در داخل ایران جدیتر بگیریم و با دعوت از ارگانها، کمپانیها، کارخانهها، بانکها و دیگر مراکز صنعتی این رشته مردمی و بومی را توسعه دهیم و پشتوانههای لازم را برای مسابقات جهانی و المپیک به وجود آوریم. تأمین زندگی قهرمانان کشتی، آنان را مصممتر به تمرینات و مسابقات میبرد. این نیازها از آغاز کشتی در ایران وجود داشته و به نوعی طبق یک دستور دولتی قهرمانان به استخدام وزارتخانه و کارخانهها درمیآمدند، مرحوم جهانپهلوان تختی هم در استخدام راهآهن بود تا لااقل حقوق زندگی را داشته باشد. جام باشگاههای جهان در اصفهان رونقی بود برای کشتی، بازاری بود برای صنعت و راه تازهای بود برای گردشگری و موفقیتی برای سیناصنعت ایذه و بیمه رازی تا دیگر مراکز صنعتی را دعوت به شرکت در رشته کشتی کنند. دولت نیز وظیفه دارد در این راستا به مراکز و وزارتخانههای خود تأکید کند که به سمت ورزش بیایند و وزارت نفت جرأت نکند تیم فوتبال خود را رها کند و متوجه نباشد چه آسیبی را متوجه ورزش و فوتبال کرده و میکند. آقای زنگنه این سختی را باید به جان خرید تا آینده ورزش و فوتبال را به نوعی تضمین کرد. در این مطلب جای این گفته نیست و در فرصت دیگر از ریشههای مثبت این نوع سرمایهگذاری خواهیم نوشت تا وزارت نفت به خود آید.