همه چيز هم از خود فدراسيون فوتبال شروع ميشود كه البته آنها هم بيتقصير هستند! اگر بخواهيم حلقههاي اين زنجير را يكي يكي دنبال كنيم تا به حلقه اصلي برسيم بايد ابتدا از شركتهاي هواپيمايي و هتلهايي استارت بزنيم كه در كسادي بازار، بليت و اتاقهايشان را به اين اميد به تيمهاي ورزشي ميدهند كه رونقي در كسب و كارشان به وجود بيايد و نميتوان خردهاي به آنها گرفت يا گفت كه اگر ميدانيد فلان تيم كلي بدهي دارد پس چرا باز هم بليت به تيمشان ميفروشيد! يا اگر فلان تيم بابت اقامت در هتلشان بدهي دارد چرا باز هم اتاق در اختيارشان قرار ميدهيد! همه اينها به شرايط اقتصادي ربط پيدا ميكند! پس از آن خود باشگاهها هستند كه بدون پشتوانه مالي مطمئن بازيكن و مربي به خدمت ميگيرند و در نهايت وقتي بودجهشان كم ميآيد يا اصلاً نميآيد بدهيهاي جديد را روي قبليها تل انبار ميكنند! وقتي اين بيتوجهي صورت ميگيرد كه مدير باشگاه ميبيند اگر بدون جيب پر خريد نكند رقبا گوي سبقت را ميربايند و در بازار خريد و فروش بازيكن عقب ميمانند! براي همين دسته چكها را روي ميكنند و بازيكن و مربي ميگيرند و اين هم روي قبليها انباشت ميشود! دور بعدي دلخوشي باشگاهها به سازمان ليگ است! وقتي باشگاه ميبيند كه سازمان ليگ و كميته تبليغاتياش با گردش مالي 10 رقمي اوضاع خوبي دارد روي دريافت حق و حقوقش حساب ميكند و اين انتظار را دارد كه بتواند ارقام قابل توجهي را از اين طريق به جيب بزند! ولي سازمان ليگ هم در پرداخت حق و حقوق باشگاهها كم كاري ميكند تا اين زنجير طولانيتر و حلقههايش بيشتر و بيشتر شود! در نهايت هم همه چيز به ماجراي تكراري و قديمي «حق پخش» ميرسد! موضوعي كه عادل فردوسيپور هم بارها گفته كه ميخواهد دربارهاش در برنامه 90 حرف بزند ولي ديدهايم كه هيچ اتفاق تازهاي در اين باره رخ نميدهد! هر زمان اين چرخه از تلويزيون حركتي را مشاهده كند به صورت اتوماتيك ساير چرخ دندههاي اين ماشين عظيم با هزاران نفري كه درگيرش هستند را به گردش درميآورد و در نهايت هم AFC به باشگاههاي ايران اولتيماتوم نميدهد!