به گزارش خبرورزشی،استقلال طي ساليان گذشته مانند همه تيمها در مهلت نقل و انتقالات نيمفصل تكاپو داشته و گاهي اوقات اتفاقات بسيار عجيب و مهمي در خلال آن رخ داده است. از بازيكنان خوبي كه آمدند و عصاي دست كادر فني در دور برگشت شدند تا نفراتي كه جداييشان در ميانه راه دردسرهاي بسيار بزرگي براي آبيپوشان ايجاد كرد. حالا با توجه به شايعات و حرف و حديثهايي كه در رابطه با تحولات اين فصل استقلال بر سر زبانها افتاده، بد نيست با هم نگاهي به رفتوآمدها در استقلال طي ميانه پيكارهاي ليگ بيندازيم.

اگر بخواهيم مهمترين بازيكناني كه طي دو دهه اخير در ميانه راه مسابقات استقلال اضافه شده يا به اين تيم بازگشتهاند را مورد توجه قرار بدهيم، بايد ابتدا از داريوش يزداني شروع كنيم. هافبك تكنيكي كه اوايل زمستان سال 77 پس از چند ماه حضور در جمع آبيپوشان راهي تيم بايرلوركوزن آلمان شد اما حضورش در اين تيم كاملاً ناموفق بود به همين خاطر اواسط زمستان سال 78 دوباره به استقلال بازگشت. برگشتن داريوش با اخراج يوگني سوكوموروخوف سرمربي روس تيم تقريباً همزمان شد تا يزداني بار ديگر زير نظر منصور پورحيدري فقيد كار كند. اين بازيكن چند هفته پس از بازگشت به استقلال كمكم روي نوار پيشرفت قرار گرفت و دوباره صاحب جايگاهي ثابت در تيم ملي شد. اتفاقهايي كه به نوعي در زمستان سال 85 براي مجتبي جباري هم رخ داد. هافبك تكنيكي استقلال كه به دليل مصدوميت حدود 8 ماه از مسابقات دور شده و حتي جام جهاني آلمان را هم از دست داده بود، پس از بازگشت به استقلال دوباره اوج گرفت و حتي به تيم ملي هم رسيد.

استقلال در زمستان سال 90 هم خريدهاي موفقي داشت. پرويز مظلومي كه به اعتقاد همگان در آن وقت هدايت پرستارهترين تيم استقلال در نيمه اول دهه جاري را عهدهدار شده بود، در ميانه مسابقات دو بازيكن خارجي هم به جمع ستارگانش افزود. جي لويد ساموئل و گوران ژركوويچ نفراتي بودند كه سرمربي وقت آبيپوشان جذب كرد و انصافاً هر دو نفر واقعاً كارايي لازم را هم داشتند. سال بعد اما خريدهاي نيمفصل استقلال چندان چنگي به دل نزد. ايمان موسوي و عباس محمدرضايي نفراتي كاملاً معمولي بودند و هرگز نتوانستند نقشي كليدي عهدهدار شوند.

اما بدون شك  اتفاقاتي كه در نيمفصل سال گذشته رخ داد، هرگز از يادها نميرود. زمستان سال قبل فيفا استقلال را از پنجره نقل و انتقالات زمستاني محروم كرد و همين مسئله باعث شد عليرضا منصوريان چارهاي جز ميدان دادن به اميد نورافكن و فرشيد اسماعيلي نداشته باشد. بازيكنان نيمكتنشين از اين فرصت به بهترين شكل ممكن استفاده كرده و نقش بسيار مؤثري در نايبقهرماني تيم منصوريان ايفا كردند.

اما جدا از بازيكناني كه ميانه راه استقلالي شدند، داستان بازيكنان جداشده از استقلال در نيمفصل يا اوايل دور برگشت مسابقات هم جالب توجه است. هنوز يادمان نرفته كه رضا عنايتي در اواسط پيكارهاي فصل 89-88 چگونه مورد بيمهري استقلاليها قرار گرفت و در حالي از اين تيم كنار گذاشته شد كه چند روز قبل از فسخ قرارداد لقب دندان پوسيده را به او دادند! اتفاقي كه بدون شك خود عنايتي تا پايان زندگياش آن را فراموش نخواهد كرد. البته دو سال بعد از آن اتفاق استقلاليها شاهد جدايي بسيار تلخ و سنگينی بودند. واقعهاي كه شايد اگر رخ نميداد، حالا يك كاپ قهرماني به تعداد قهرمانيهاي آبيپوشان در ليگ برتر اضافه شده بود. هيچكدام از هواداران استقلال جدايي فرهاد مجيدي از اين تيم در زمستان سال 90 را فراموش نخواهند كرد. مجيدي در حالي از جمع آبيها جدا شد كه در آن مقطع ستون تيم به حساب ميآمد.

داستان جدايي نفرات سرشناس در زمستان سال 92 هم تكرار شد. زماني كه تيم امير قلعهنويي در كورس قهرماني قرار داشت ناگهان خبر آمد كه پژمان منتظري از استقلال جدا شده و چند روز پس از آن هم نوبت به رفتن جواد نكونام رسيد. تحولاتي كه بدون شك در نتيجهگيري پسران آبي نقش مؤثري ايفا كرد و عدهاي تأكيد دارند اگر اين دو نفر در تيم باقي ميماندند، استقلال در ليگ برتر و ليگ قهرمانان آسيا نتايج بهتري كسب ميكرد.

...و بالاخره آنكه در زمستان سال گذشته هنگامي كه همه چيز براي بازگشت آندرانيك تيموريان و حضور سرور جپاروف فراهم شده بود، فدراسيون جهاني فوتبال رأي به محروميت استقلال داد تا اين دو بازيكن پس از چند جلسه تمرين با تيم و بدون آنكه حتي براي يك دقيقه در استقلال منصوريان توپ بزنند، راهي تيمهاي ديگري شوند. اتفاقهايي كه البته در آن مقطع كاملاً به سود استقلال تمام شد. حالا بايد ديد اين بار رفتوآمدهاي زمستاني چه سرنوشتي را براي آبيپوشان پايتخت رقم خواهد زد.