اينكه بحث و مناظره با سرمربي تيم ملي چه جايگاهي در شرايط امروز فوتبال ايران دارد، سؤالي است كه پاسخ آن سخت نيست. كيروش هرچه بلد بوده، با خودش به فوتبال ايران آورده و به دفعات درباره عقايدش سخن گفته است.
فرض را بر اين بگيرید كه امروز يا فردا كيروش بخواهد پاسخ برانكو ايوانكوويچ را در يك مصاحبه يا صفحه فيسبوك بدهد؛ در اين صورت آيا يك بلواي تازه درست نميشود؟
برانكو حق دارد از تيم ملي و سرمربياش انتقاد كند اما مسلماً اين كار يك زمان مناسب خواهد داشت.
سؤال اما اين است؛ آيا برانكو، خوب زماني را براي اين كار انتخاب كرده است؟ متشنج شدن فضاي تيم ملي در اين وضعيت واقعاً خوب است؟
اگر كيروش هم بخواهد پاسخ سرمربي پرسپوليس و ساير منتقدان را بدهد كه سنگ روي سنگ بند نميشود. يادمان باشد در كشور ما فضاي جام جهاني به هيچوجه احساس نميشود.
انگار نه انگار چند ماه ديگر بايد به روسيه سفر كنيم و در گروهي كه غولهاي جام در آن جمع شدهاند، به مصاف تيمهايي برويم كه نام بازيكنانشان براي تمام جام جهاني كافي است.
در چنين فضاي پرسوءتفاهمي اما آيا ميتوان اميدوارانه به داستان تيم ملي در جام جهاني نگاه كرد؟
كيروش قبل از ترك ايران براي همه مربيان تيمهاي ليگ برتري پالس مثبت فرستاد. او از تجاربش در عرصه فوتبال ملي سخن گفت و صادقانه اعلام كرد به همكاري مربيان ايراني نياز دارد اما كدام صداي رسا براي ادامه و تداوم اين همكاري شنيده شد؟
سكوت سنگين مربيان و حملههاي پنهان به تيم ملي در شرايطي كه فضاي جام جهاني را هم از اين تيم دريغ كردهايم، به نفع كيست؟ چه كسي از شكستهاي تيم ملي در جام جهاني منتفع ميشود؟
به اين مسائل فكر كردهايد؟
تضعيف كيروش در اين روزهاي حساس اگر يك عمليات پيچيده و محاسبه شده نباشد، قطعاً اتفاقي نيست.
