... عبادت به جز خدمت خلق نیست!
درباره حسین انتظامی چه باید گفت که حق مطلب را ادا کرده باشی؟ درباره حسین انتظامی چه میتوان گفت که او را آنطور که بود و آنطور که هست، بنمایاند و بشناساند!
خبر آمد دکتر انتظامی از معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد رفت! به قول حضرت حافظ نی غلطم که مگر انتظامی میتواند برود؟ میتواند نباشد؟ میتواند از عرصه کار و پیکار دور شود؟
مگر این همه کار که او انجام داد، مگر این همه نوآفرینی که از هر روز زندگی کاری او سر زد، مگر توجهات ماندگاری که انتظامی به عرصه خبر و به وادی خبرنگاری مبذول داشت، فراموششدنی است؟
یک قلم، بیمه خبرنگاران و روزنامهنویسان را در نظر بگیریم! یک قلم، اجباری شدن بیمه اهل قلم را در نظر بگیریم! کار بزرگی که انجام شد! کار بزرگی که بیسر و صدا، بیهیاهو، بدون منت، بدون پاداش و مزد، بر حسب احساس وظیفه بر پایه ضرورتی که این مهم داشت، صورت گرفت و به مرحله اجرا درآمد!
و حالا ماییم و ۱۲ هزار قلمبهدست که دغدغه «فردای کار» ندارند! و اینک ماییم و سهبرابر شدن بهرهوران از حق بیمه که حق اولیه و از حقوق همیشگی روزنامهنگاران و روزنامهنویسان است!
خبر آمد دکتر حسین انتظامی از وزارت ارشاد و از معاونت مطبوعاتی این وزارتخانه رفت ولی مگر آقای انتظامی میتواند برود؟ مگر رفتن او که در کاستن صد دغدغه و هزار دغدغه، کوشش داشت که هنوز هم مستدام است، امکان دارد؟ پس تکلیف این همه کار، پس تکلیف این همه کوشش که به ثمر رسیدهاند، چه میشود؟
مگر کار خوب گم میشود؟ مگر کار خوب از یادها میرود؟ مگر میتوان عزتخواهی و کرامتطلبی را برای روشنگران اجتماع از خاطر دور کرد؟
اشارهای داشتیم به مردان هستیآفرین که هستند و خواهند بود! حسین انتظامی با تکیه بر کارنامه مدیریتیاش و با اتکا به همه آنچه که امکانش را فراهم آورد، یکی از «هستان» است و یکی از هستیسازان!
دستان خدمتگزار او را میفشاریم و سپاسگویان میگوییم که: ... خوب که شما هستید! خوب که شما حضور دارید! خوب که شما به حرفه خود عشق میورزید و خوب که روز به روز آگاهانهتر و عاشقانهتر کمر خدمت به روزنامهنگاران و روزنامهنگاری را محکم میبندید!
آقای انتظامی از شما متشکریم و به شما امیدواریم! میدانیم ما را میفهمید و میدانیم این حرفه را هم درک میکنید و هم دوست میدارید! کارکرد و کارنامه شما نشانه درستی است بر این حقیقت که باید کارها را به کاربلدان و کارشناسان و کارنامهداران سپرد!
خسته نباشید آقای انتظامی که تکیهگاه روزهای خستگیمان بودید و خود هم خستگیناپذیر! مردی که با ما بود و نه بر ما!
