نمونه بارز اين موضوع سيستم نظام آموزش است. هر زمان نظام آموزش درست، كامل و بينقص باشد، دانشآموزان به درستي سطوح آموزشي را از پايه پشتسر ميگذارند و بالا ميروند. جدا از بحث استعداد، بخش مهمي از اين مسير براي رسيدن به هدف، امكانات سختافزاري است. اينكه در همين سالها ميبينيم با تأكيد AFC بر حرفهاي شدن فوتبال در ايران، تا چه حد بهبود وضعيت زمينها، استاديومها و ساير مسائل اينچنيني در پيشرفت اين رشته تأثير مستقيم داشته است. يا در واليبال با هزينههايي كه براي اين ورزش در ردههاي پايه شده و خانه والبيالي كه براي آنها در دهه 80 احداث شد اين ورزشِ گروهي تا المپيك هم بالا رفت و در جمع 10 تيم برتر دنيا ايستاد. با اين نگرش، متوجه ميشويم كه پرداختن به سختافزارها و تجهيزات ورزشي تا چه حد در بالا بردن سطح ورزش اهميت دارد. وقتي ما در كل كشور تنها يك استخر استاندارد داريم كه آن را هم 44 سال پيش ساختهاند، متوجه ميشويم كه چرا نبايد در سطح بازيهاي آسيايي و المپيك مدال كه هيچ، حتي نماينده داشته باشيم. داشتن امكانات كامل و به اندازه، براي يك مملكت 80 ميليوني ميتواند بازدهاي به مراتب بيشتر از اينكه در حال حاضر ميبينيم داشته باشد. ايران با راهيابي به جام جهاني رقم خوبي بابت حضور در اين مسابقات از فيفا دريافت ميكند. اين پول در چند زمينه ميتواند هزينه شود اما اگر بخواهيم اين پول كه كم هم نيست را به درستي هزينه كنيم بايد اهم و في الاهم كرده و بين واجب و واجبتر پول را براي مهمترين اتفاقات فوتبالي هزينه كنيم. پرداخت بدهيهاي معوقه و ساختن سالن غذاخوري يا از اين دست كارها ميتواند بدترين نوع هزينه كردن اين پول باشد. در حالي كه ميتوان با پولي كه از فيفا به حساب فدراسيون واريز ميشود كمپ تيمهاي ملي را تجهيز كرد. يا با كمك گرفتن از دولت يك استاديوم ديگر در تهران مانند آزادي با زمينهاي متعدد ايجاد كرد و كارهايي از اين دست كه باعث شود تيم مليمان با داشتن اصليترين اسباب هم دغدغهاي براي تمرين و برگزاري مسابقات دوستانه يا رسمي نداشته باشد و هم بتواند استعدادهاي ناب فوتبال را به درستي پرورش بدهد. فوتبال ما صرف داشتن استعدادِ بازيكنان حداكثر تا همين جا بالا ميرود. همين الان نيمي از بازيكنان تيم ملي بيرون از ايران و با تجهيزات خارجي در اين سطح از آمادگي هستند!

نویسنده: حسين فرزامی