به گزارش خبرورزشی، فصل قبل تلاشهايي با حضور محمد مايليكهن صورت گرفت اما در هفتههاي پاياني ليگ يك، ملوان كم آورد و گوي و ميدان را به تيمهاي ديگر واگذار كرد.
در ملوان علتهاي شكست را بايد پيدا كرد. كمبود امكانات و نقدينگي يك بحث قديمي است. ما اعتقاد داريم امروز حتي اگر پول هم بود، ملوان با اين طرز تفكر همين نتايج را ميگرفت. ضمن اينكه بيپولي يك بخش لاينفك از زندگي ملوان بوده است. ملوان هرگز تيمي متمول و بيمشكل نبود.
تاريخ فوتبال ايران شهادت ميدهد مشكلات ملوان از گذشته تا امروز همين چيزها بوده؛ مسئله مهم درباره اين تيم انتخابهايي است كه ميشود. سال قبل، ملوان در عين كجسليقگي از پژمان نوري و مازيار زارع استفاده نكرد تا تيمي كه از نظر سني به كودكستان شبيه شده بود، از فقدان تجربه رنج ببرد.
همين ماجراي بيتجربگي هم در ملوان فرجام خوشي نداشت. امروز اما درد ديگري در ملوان حس ميشود؛ اين تيم از روز نخست ليگ طوري بسته شد كه براي پرواز به ليگ «شوق» نداشت.
تيمهايي كه ولع صعود دارند، وقتي وارد زمين ميشوند با چنگ و دندان ميجنگند؛ ما اين خصلت را در اين ملوان نديديم.
وقتي با اندوه فراوان مينويسيم جاي ملوان اينجا نيست، بدانيد كه واقعاً نيست. تيمي كه تا دو سال پيش مقابل غولهاي فوتبال ايران ميايستاد، امروز به مصاف تيمهايي ميرود كه قدمتي دو يا سه ساله دارند و افسوس كه مقابل ملوان بزرگ و خاطرهانگيز نتيجه هم ميگيرند...
