سپس بسته به سطح توان و نتايجي كه ميگيرد آنقدر مربيگري ميكند تا روزي كه كلاً محو ميشود. ضمن احترام به همه مربيان فوتبال ايران با توجه به اينكه در فوتبال كشور مديريت حواشي و ارتباطات غيرفوتبالي اهميت بيشتري از صلاحيتهاي فني دارد اگر فردي قدرت بيشتري در اين زمينهها داشته باشد دوران مربيگرياش در سطح يك فوتبال بيشتر خواهد بود و اگر نداشته باشد كه ديگر هيچ! به بيان ديگر روند جاري در فوتبال ايران به گونهاي نيست كه مربيان داخلي را مجبور كند براي ادامه ماندگاري خود در سطح اول مجبور به دانشافزايي و ارتقای مستمر صلاحيتهاي فني خود باشند. بلكه كافي است بتواند حواشي تيم و ارتباط بين بازيكنان را به خوبي مديريت كند و حداقل توانايي فني را نيز داشته باشد. اين امر سبب ميشود كه بسياري از استعدادها و قابليتهاي مربيان ما به ظهور و بروز نرسد. براي همين كيروش به درستي ادعا ميكند بازيكنان ليگ برتر ما در حد جام جهاني نيستند كه اگر منصف باشيم نبايد به ما بربخورد زيرا وقتي مربي در خودش اين قابليتها را ايجاد نكرده باشد چگونه ميتواند شاگرداني در اندازه استانداردهاي بينالمللي تربيت كند؟ برانكو، كيروش، شفر و مربيان خارجي را كنار بگذاريم ببينيم مربيان داخلي در سالهاي اخير آيا به سطح كيفي فوتبال چيزي افزودهاند؟ حتي فردي مثل مجيد جلالي هم كه سعي ميكرد فناوريمحور و دانشمحور فوتبال را آناليز كند الان ديگر در بازي تيمش انگيزه و طراوت ديده نميشود. نگاهي به پرافتخارترين مربي ليگ برتر بيندازيد تا با چشمان خود ببینيد فوتبال فرسايشي چگونه يك ژنرال را به سرباز تبديل كرده و ديگران مشابهي هم وجود دارند كه نشان از عدم پيشرفت مربيگري در فوتبال اين كشور است. لطفاً به كسي برنخورد منظور بدي نداشتم! فقط خواستم بگويم تا مربيان در مسير دانش روز پيشرفت نكنند فوتبال كشور پيشرفت نميكند.
۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه
مربيگري در ايران تقريباً يك كار فرسايشي شده است. كافي است يك مربي بلافاصله بعد از خداحافظي از مستطيل سبز سرمربي يك تيم ليگ برتري شود (مديونيد اگر فكر كنيد منظورم عنايتي است) و اتفاقاً در يك يا چند هفته نتايج خوبي هم بگيرد، بلافاصله اسمش در فهرست محدود اسامي مربيان ثبت ميشود.
