والیبال ایران و این همه جهش، رشد، افتخار و بودن در بین بزرگان جهان؟ والیبال به ایران دیر رسید. نزدیک یکصد و بیست سالی از ابداع آن توسط ویلیام مورگان میگذرد و از سال ۱۹۶۰ این رشته المپیکی شد. بازیهای المپیک با والیبال به خود مینازد و معتقد است این رشته یکی از بهترین ورزشها در المپیک است. جام جهانی، لیگ جهانی و جام بزرگ قهرمانان جهان هم از این اتفاق والیبال خشنود است و مردم کشورهای مختلف نیز آن را بیش از دیگر رشتهها دوست دارند. در ایران نیز از اوایل دهه ۳۰ شمسی والیبال شکل گرفت. ضیاءالدین شادمان کتاب قوانین داوری را ترجمه کرد تا والیبال با تأسی از آن بتواند فعالیت خود را آغاز کند. سه سال بعد والیبال اولین رئیس فدراسیون خود را شناخت؛ امیرعباس امین که مدیر محترمی بود. ایران با تلاش مدیر خود در سال ۱۹۵۹ به عضویت فدراسیون جهانی والیبال درآمد. در همان زمان فریدون شریفزاده که از تحصیلکردههای خارج از کشور بود و والیبال را خوب میشناخت، مربی تیم ملی والیبال شد. بازیهای آسیایی ۱۹۵۸ توکیو نقطه آغازی برای والیبال ایران بود. بعدها ابراهیم نعمتی بزرگمرد والیبال آمد و این رشته جان تازهای گرفت و روند تکاملی خود را طی کرد. یزدانیخرم در این میان سهم مهمی در رشد و ترقی والیبال ما داشت و به دنبال آن داورزنی نیز با شناخت کامل این راه را ادامه داد. امروز قرار است هفدهمین رئیس والیبال از بین چهرههای والیبالی برای فدراسیون انتخاب شود. شخصیتهای بزرگی در رأس این فدراسیون بودهاند و خوب هم کار کردهاند از امیرعباس امین تا مهدی خزاعی، فرهاد مسعودی، محمود عدل، یزدانیخرم و داورزنی. مسئولیت کسی که این پست را به عهده میگیرد کم نیست. دکتر احمد ضیایی، محمدتقی حسنزاده، امیرحسین منظمی، کریم فروزان، کدامیک قادرند با پشتوانه سیاسی، اجتماعی و ورزشی خود این رشته شکوفا شده را در همین قد و قامت حفظ کنند؟ هرچند هر رئیسی بیاید، داورزنی در وزارت ورزش در پشت سر خواهد ایستاد و اجازه نخواهد داد این رشته محبوب دچار زیان شود.