قربان به نكتهاي اشاره ميكند كه براي ما ايرانيها فوقالعاده است؛ خبرنگاران روسي از برديف ميپرسند آيا مشكلات مالي بر كار بازيكنان تأثير گذاشته؟ قربان ميگويد: «فكر نميكنم. چون آنها از وظايف خود مطلع هستند و خوب تمرين ميكنند. مشكل مالي در همه تيمها وجود دارد...»
قربان باز هم تيمش را نميفروشد. مقابل خبرنگاران و رسانههاي گروهي زبان به دندان ميگيرد. امانتدار ميشود و حتي درباره پيشنهادهاي سردار آزمون در تابستان گذشته كه با سنگاندازي كازان همراه شد، حرفی نميزند.
امروز هر مربي ديگري جاي قربان برديف بود با تحقير باشگاه روبينكازان سعي ميكرد توپ را از زمين خودش دور كند.
مربيان «تيمفروش» كه بعداً به «آدمفروشي» ميافتند رفتاري مشابه قربان ندارند؛ آنها به اولين چيزي كه فكر ميكنند نجات خودشان است؛ پس ميفروشند و تيم را تحقير ميكنند.
مشكلات را در بيپولي و ورشكستگي ميبينند و پشتهماندازي ميكنند اما قربان برديف درباره همه چيز حرف ميزند؛ با وسواس بسيار، طوري كه حيثيت تيم لكهدار نشود. مشكلات مالي را بهانه نميكند و حتي حق را به بازيكنان نميدهد.
خوب است از قربان ياد بگيريم؛ تيم نفروختن منجر به اين ميشود كه آدم نفروشيم؛ يعني كمي هم در تيمداري آدم باشيم...
