به گزارش خبرورزشی، پذيرش نتيجه يك بازي و تصميمگيري در مورد سرنوشت آن مسابقه و اتفاقات بعد از آن هميشه كار سختي است و نميتوان با نتيجه يك بازي در مورد يك باشگاه و حتي سرمربياش تصميمگيري كرد ولي اگر ديداري باشد كه نتيجهاش منجر به تصميمگيري در مورد سرنوشت مربي تيم و اوضاع باشگاه شود، چه ديداري مهمتر از بازي الكلاسيكو؟! يك باخت در بازي خانگي الكلاسيكو ميتواند سرنوشت خيلي چيزها را عوض كند.

حالا چه تصادفي باشد و چه نه، واقعيت اين است كه از دهه 1970، برد بارسلونا در ورزشگاه سانتياگو برنابئو، تقريباً هميشه يك سونامي بزرگي در ساختار باشگاه مادريدي ايجاد كرده؛ سونامياي كه بارها در بازهاي كوتاه فراموش ميشده؛ و در برخي مواقع با تغييراتي در رختكن تيم قبل از اتمام فصل همراه ميشده و يا در پايان فصل منجر به اصلاحاتي در رختكن تيم گرديده و تغييراتي را در برنامهريزي تيم براي فصل بعد ايجاد ميكرده.

هر پنج باري كه رئالمادريد در خانه و در مقابل هوادارانش با سه گل يا اختلاف بيشتر از سه گل در الكلاسيكو مغلوب حريف شده، سرمربيان تيم، بعد از فصل تابستان را روي نيمكت مربيگري تيمشان نديده و در باشگاه دوام نياوردهاند. اين بلايي است كه در فصل1974-1973 و با باخت 5 بر صفر رئال درخانه و مقابل بارسا برسر مولوني آمد؛ بعد از باخت 4 بر صفر رئال در جام لاليگاي فصل1986-1985 مقابل بارسا اتفاق مشابهي براي او رخ داد و در فصل 1985-1984، آمانسيو بعد از باخت 3 بر صفر تيمش مقابل بارسا اخراج شد؛ لوگزمبورگو بعد از باخت3 بر صفر مقابل بارسا در فصل2006 -2005 اتفاق مشابهي را تجربه كرد و باخت 6 بر2 رئال درخانه مقابل بارسا درفصل 2009-2008 به بركناري خوانده راموس منتهي شد و رافا بنيتس هم درفصل  2016-2015 به خاطر باخت 3 بر صفر شاگردانش مقابل بارسا مجبور به ترك اين تيم شد.

براي درك بيشتر عمق اين بحران، لازم است بدانيد كه در سه مورد از اين موارد، رئيس باشگاه هم مجبور به ترك پستش شده: لوئيس د كارلوس، با آمانسيو رئال را ترك كرد. فلورنتينو پرس اندكي بعد از بركنار كردن لوگزمبورگو از سمتش كنار رفت و وينسته بولودا هم پايان فصل 2009-2008 را از روي صندلي رياست باشگاه نظارهگر نشد.

البته هميشه براي آنكه تغييراتي را روي نيمكت مربيگري تيم مادريدي شاهد باشيم، به باختهاي پرگل مقابل بارسا نيازي نبوده. در 14 برد قبلي بارساييها در برنابئو، تنها سرمربياني جان سالم به در بردند كه تيمشان را به عنوان صدرنشين جدول لاليگا، روانه بازي الكلاسيكو نموده بودند، به جز مانوئل پلگريني كه سايه ناكامي تيمش در جامحذفي مقابل آلكوركن آنقدر سنگين بود كه اين سايه بيشتر از باخت شاگردانش مقابل بارسا باعث اخراجش شد.

ميليانيچ، دي استفانو، مورينيو، آنچلوتي و زيدان توانستند بعد از باخت خانگي در ال كلاسيكو، فصل آينده هم دررختكن رئال دوام بياورند و سه تا از آنها فصل را با قهرماني در لاليگا، آنچلوتي با قهرماني درليگ قهرمانان اروپا و دي استفانو با پنج فينال به عنوان نايبقهرمان دنيا به پايان بردند.

البته در اين ميان تنها يك استثنا هم وجود دارد: يوپ هاينكس كه به رغم قهرماني با تيمش در ليگ قهرمانان اروپا، در اين تيم باقي نماند.