دو تيم نفتي در ليگ خليج فارس وجود دارند شايد هم وجود ندارند! يكي نفت طلائيه يا نفت خالي (كه از آخر ما نفهميديم كدام يك درست است!) و ديگري صنعت نفت آبادانِ خودمان كه هميشه برايمان هيجانآفرين، پرشور و دوستداشتني بوده است. اول از نفت آبادان بگويم؛ حالا كه بعد از سالها دارد بهترين نتايج تاريخش را ميگيرد و در مرحله نيمهنهايي جام حذفي قرار دارد يكسري اختلافات يا چالشها يا هر بدسليقگي و سوء نيتي كه اسمش را بگذاريد سبب ايجاد كلكلهايي شده كه ممكن است سر بزنگاه موفقيت آنها را ناكام و مغلوب نمايد. يكي به آقايان بگويد، خودتان كه هيچ ولي لااقل به خاطر دل هواداران و مردمي كه تنها دلخوشيشان تيم پرشور زرد طلايي در ديار آبادان است، آنها را نااميد نكنيد! از اين بدتر حال و هواي نفت تهران است كه از ابتداي فصل تا به حال تكليف مالكيت، مديريت، سرمربي، بازيكن و خلاصه هيچ چيزش روشن نيست و بر اساس همين اتفاقات از ليگ قهرمانان آسيا هم حذف شد. اينكه نظام مديريتي اين باشگاه چگونه به اينجا رسيد بماند؛ سؤال من اينجاست سازمان ليگ ما چرا براي حضور باشگاهها در اين سطح قوانين تضميني ندارد كه تيمها قبل از حضور يافتن در اين جايگاه از حداقلهايي برخوردار باشند؟ اگر در ادامه بازيها تهديدهاي دستاندركاران امروز نفت محقق شد و به يك باره از ليگ برتر كنار كشيدند جواب اين همه بدهي را چه کسی خواهد داد؟ تكليف بينظمي غير قابل قبولي كه در ليگ برتر ايجاد ميشود بر عهده چه كسي خواهد بود؟ و دهها سؤال اساسي ديگر از اين جنس كه قاعدتاً مثل هميشه كسي پاسخگويش نيست. اينكه نهايتِ اين همه بيقانوني، آلودگي، جادوگري، پولشويي، تباني و... در فوتبال كشور به كجا ميرسد را نميدانم. فقط ديگر به اين مسئله عادت كرديم كه هر سال يك شاهكار جديد داريم و امسال نفتسوزي!