اين غرق شدن در گوشيهاي هوشمند و اپليكيشنهاي اجتماعي، گاهي وقتها روز و شب را از ما گرفته... خيلي وقتها شده صبح به گوشيهاي خود نگاه كردهايم و تا پاسي از شب چشم از آنها برنداشتهايم.
اين نگاه مكانيكي به زندگي تا كي ادامه دارد؟ زندگيهاي فيك خيليها در همين گوشيهاي هوشمند است؛ براي خود زندگيها و توهماتي ساختهاند كه از دايره مربعوار يا مستطيلي اين گوشيها فراتر نميرود...
قطعي چند روزه شبكههاي اجتماعي به همه ما آموخت در گذشته هم زندگي جاري بود؛ فقط شكل و شمايل آن با آنچه امروزه وجود دارد، متفاوت بود.
آنوقتها بيشتر مطالعه ميكرديم. بيشتر اعضاي خانواده را ميديديم و به ندرت اين رفتار مشمئزكننده امروزي را شاهد بوديم.
وقتي داريد درباره يك مسئله مهم صحبت ميكنيد، طرف حتي حاضر نيست سرش را از گوشي بالا بياورد و براي چند ثانيه قيافهات را نگاه كند...
