صالحیامیری به پشت میزی میرود که چشمهای مردم به صحنههای بینالمللی آن خیره شده است. ریاست کمیته ملی المپیک یعنی بالاترین مقام ورزشی بعد از رئیسجمهور و توقعی که وسعت آن به اندازه آسمان ایران است و در آن احساسات مردم موج میزند و شاید هم منطقی برایش نتوان تعریف کرد. تفاهم موجود بین وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک در فرایندی سیاسی و ورزشی به نتیجهای مثبت منتهی خواهد شد اما در این انتخاب باید به شخص دوم این گزیدهها بیشتر توجه کرد یعنی دبیرکل کمیته ملی المپیک که بیشترین دوران را در پشت این میز بهرام افشارزاده گذرانده است و چهار دوره ورزش ما را در عرصه بینالمللی هدایت و مدیریت کرد و چه بسا جور رئیس که بیشتر سیاسی رفتار میکرد تا ورزشی را نیز میکشید.

افشارزاده ورزشی بود، سیاست را هم میشناخت و نبض ورزش را حس میکرد و ساعت کارش را هیچ مدیری در این 40 سال به اندازه او نداشت. حال باید دید کدام شخصیت از بین نامزدهای موجود قادرند کاریزمای مرد اصفهانی کمیته ملی المپیک را داشته باشند. احتمال به یقین کیومرث هاشمی از کمیته ملی المپیک خداحافظی میکند و متأسفانه یک بار دیگر سیاست چهره دیگر خود را نشان داد که ورود به هر جریان و موج سیاسی چه عواقبی میتواند به بار آورد. شاهرخ شهنازی دبیر دوره گذشته هم برای خود شانس قائل است و به میدان میآید اما شاید برای اولین بار یک رئیس فدراسیون موفق در ورزشهای رزمی یعنی ووشو صندلی افشارزاده را اشغال کند. او از تمام امتحانات ورودی با نمره قبولی بیرون آمد حتی در زبان انگلیسی شاگرد اول شد. محمد علینژاد شانس زیادی برای دبیری کمیته ملی المپیک دارد و در این بین وزارت ورزش نیز نگاه خوشبینانه دارد. باید دید از بین ۶۰ نفر عضو مجمع که اکثراً گرایش وزارت ورزشی دارند، علینژاد به رأی لازم میرسد یا خیر؟ این انتخاب برای مدیران کمیته بینالمللی المپیک نیز بسیار جذاب و حساس خواهد بود. روز دوشنبه این انتخابات مهم به پایان میرسد.