به گزارش خبرورزشی، فيليپه كوتينيو خريد زمستاني و بازيكن جديد بارسلونا در گفتوگو با بارسا تي وي، در مورد مسائل شخصياش صحبت كرد و به مرور روزهاي فوتبالياش تا زمان انتقال به باشگاه كاتالان پرداخت. در اين گفتوگو او از مسائل مختلفي، از خانواده و فوتبالسالني گرفته تا سالهاي ابتدايي حضورش در دنياي فوتبال صحبت كرد و نشان داد كه انساني صميمي و فروتن است. اين گزيدهاي از اين گفتوگو است:

*معرفي كوتينيو: كوتينيو انساني آرام است كه براي رسيدن به رؤياهايش خيلي تلاش ميكند تا بتواند به آنچه دوست دارد برسد. فردي كه خودش را وقف عشقش فوتبال كرده است.

*خانواده: برايم بسيار مهم است. آنها براي من پايه و اساس همه چيز هستند. همسرم و دخترم كه هميشه كنارم هستند و والدينم كه همواره پيشم بودهاند. آنها خيلي خوشحالند كه مرا در پيراهن تيم بزرگي مثل بارسا ميبينند. همه ما خوشحاليم.

*روزهاي شروع فوتبال: پدرم هميشه تلاش ميكرد تا ما كمبودي نداشته باشيم و مادرم بيشتر در خانه مراقب امور بود. دو برادر دارم كه يكيشان مستقل زندگي ميكرد و ديگري سالها با ما بود. فوتبالسالني را در سن 6 سالگي در واسكودوگاما شروع كرديم. فوتبال زندگي ما بود. والدينم هم فوتبال دوست داشتند و مرا به تماشاي مسابقات فوتبال ميبردند و پدرم هميشه حمايتم ميكرد.

*فوتبالسالني: اين ورزش به من كمك زيادي كرد. چون در فوتبالسالني فضاها كوچكتر است و  بايد به خوبي توپ را كنترل كني و سريع فكر كني. اين به بازيكنان خيلي كمك ميكند. برايم سخت بود كه فوتسال را با فوتبال عوض كنم. در طول هفته دو يا سه بار فوتسال تمرين ميكردم و يكشنبهها بازي داشتيم. خيلي كوچك بوديم. وقتي بزرگتر شدم هم فوتبال و هم فوتسال بازي ميكردم. هر روز مشغول بودم؛ دلم نميآمد فوتسال را كنار بگذارم ولي زماني رسيد كه بايد اين كار را ميكردم و در نهايت هم فوتبال را انتخاب كردم

*موفقيت و زندگي مجلل: تا همين اواجر والدينم دلشان نميخواست كه خانهمان در منطقه فقيرنشين برزيل را عوض كنيم؛ چون خانهمان را با كلي فداكاري ساخته بودند و آن را خيلي دوست داشتند ولي اين خانه در منطقهاي خطرناك بود و مجبور شدند آن را عوض كنند. هنوز دوستاني در آنجا دارم و هر زمان كه به برزيل ميروم، به ديدنشان ميروم ولي كم، چون خطرناك است. فوتبال به من همه چيز داد و به لطف فوتبال به خيلي چيزها رسيدم. در كشوري زندگي ميكنم كه امنيت فوتبالي دارم. ميتوانم به خانوادهام كمك كنم و اين خيلي خوب است.

*حضور در اينتر: وقتي در سن 16 سالگي اولين قراردادم را با يك باشگاه اروپايي، اينتر امضا كردم، فهميدم كه قرار است كه حرفهام فوتبال باشد. خيلي سخت بود كه جواني كه در فرهنگ ديگري رشد كرده، وارد دنيايي ناشناس شود. دو سالي آنجا بودم. با والدينم و نامزدم به ايتاليا رفتيم. ميلان به نظرمان خيلي بزرگ بود. قهرمانان زيادي در تيم بودند و تجربه خيلي خوب و سختي بود. اگر تنها بودم، حتماً ميمردم و به حمايت والدينم نياز داشتم.

*انتقال قرضي به اسپانيول: آن موقع به بارسلونا رفتم، خيلي شهر زيبايي است كه شبيه شهر خودم، ريودوژانيروست. چون ساحل دارد، سرد نيست و هر روز آفتابي است. پنج ماه اينجا بوديم و عاشق بارسلونا شدم. هر چند كه زياد نتوانستم شهر را بشناسم و زمان كوتاهي بود.

*جشن عروسي و خداحافظي با اينتر: در همان سالي كه ازدواج كرديم، زندگيمان جدا از والدينم را آغاز نموديم. در اينتر بودم ولي كمي بعد به ليورپول رفتم؛ لحظات شادي بود. اگر به خاطر والدين و همسرم نبود، اوضاع اينگونه نميشد. شايد به تيمي بزرگ نميرسيدم.

*ليورپول: به خاطر زبان، اوضاع كمي متفاوت بود ولي ساكنان ليورپول خيلي شبيه مردم ريو هستند؛ هميشه لبخند ميزنند و افرادي ساده و شادند. به لطف لوكاس ليئوا و لوئيس سوارس خيلي سريع با شرايط وفق پيدا كردم.

*استيون جرارد و لوئيس سوارس: هميشه با لطف خاصي در موردشان صحبت ميكنم. من از جرارد درسهاي زيادي گرفتم چون بازيكني بزرگ و الگويي جهاني است. او به من خيلي كمك كرد. لوئيس هم كه دوست صميمي من است و در دنياي فوتبال اين را نشان داديم كه كنار هم در زمين خيلي شاديم. خيلي خوب اسپانيايي حرف نميزنم و هرچه بلدم را مديون سوارس هستم.

*وفق يافتن با بارسلونا: تجربه زندگي در ليورپول براي من و رشد كردنم خيلي مهم بود. اميدوارم كه در بارسا همه چيز خوب پيش برود

*برزيليهاي تاريخ بارسا: رونالدينيو هميشه الگوي فوتبالي من بوده. همه برزيليهاي بارسا بازيكنان بزرگي بودند و تاريخساز شدند ولي رونالدينيو الگوي من بود.

*خالكوبيها: خالكوبيهاي زيادي دارم ولي خالكوبي تصوير دخترم را بيشتر از همه دوست دارم. نام همسرم و والدينم اولين خالكوبيهايي بود كه انجام دادم. اين جمله را هم به اسپانيايي خالكوبي كردهام: «هرگز دست از رؤياپردازي نكش». اينها را خيلي دوست دارم. من و همسرم هر دو مينيموس را خالكوبي كردهايم؛ چون شخصيت كارتوني موردعلاقه دخترمان است.

*ترسها يا خرافات: خوشم ميآيد كه هر وقت كه وارد زمين ميشوم، به خاطر سلامتيام از خدا تشكر كنم كه اين فرصت را به من داده. اين خرافات نيست بلكه تشكر و قدرداني از الطاف خداست.