فراموش نكنيد يكي از مشكلات هميشگي پرسپوليس دست به دست شدن نيمكت مربيگري در طول اين سالها بود. مربياني كه وارد پرسپوليس شدند منهاي افشين قطبي هيچ كدام محبوبيت برانكو را نداشتند.

حتي پرسپوليس در دورهاي سراغ دنيزلي رفت اما با اين مربي هم به جايي نرسيد. ماجراي ژوزه را كه خودتان شاهد بوديد به كجا رسيد. پرسپوليس حتي از ميدان دادن به نيروهاي جوان مثل يحيي گلمحمدي هم به حميد درخشان رسيد.

پرسپوليس آنقدر اين نيمكت مربيگري را چرخاند و چرخاند تا گردونه روي نام برانكو ايوانكوويچ متوقف شد.

برانكو برخلاف تمام گزينههاي قبلي، پرسپوليس را تبديل به يك تيم تهاجمي كرد. در واقع آن خشم و هيجاني كه در تمام دهه 60 در وجود پرسپوليس نهفته بود در پرسپوليس مدل 95 و 96 شعله ميكشد.

برانكو موفق شد آن خشم دوستداشتني را در وجود پرسپوليس بيدار كند و اينك پس از يك دوره قهرماني در ليگ، پرسپوليس با اختلاف امتيازي فاحش در قياس با حريفانش در جدول رقابتهاي ليگ برتر جلوهگري ميكند.

تمديد قرارداد با برانكو به نظر ميرسيد عاقلانهترين اتفاقي است كه در پرسپوليس رخ داده چون به جز برانكو اين نيمكت را به چه كسي ميتوان سپرد؟ هر كس كه بيايد نميتواند خلأ ايوانكوويچ را در پرسپوليس پر كند.

اين تيم بايد در اختيار همين مربي باشد كه روش كار كردن در پرسپوليس را آموخته و در ليگ برتر كار را به جايي رسانده كه تيم دوم جدول با پرسپوليس 11امتياز اختلاف دارد.

كارنامه برانكو در پرسپوليس قابل بررسي است؛ او با تيمش فقط يك فينال آسيا كم دارد كه به نظر ميرسد يكي از انگيزههاي بزرگ هر دو طرف قرارداد، رسيدن به اين فينال آسيايي است.

آرزويي بزرگ كه سالهاست در انتظار آن لحظهشماري كردهايم و همچنان منتظرش خواهيم بود. نه تنها براي پرسپوليس كه همه اين آرزو در مورد تمام نمايندگان ما در ليگ قهرمانان است.