تراکتورسازی تیمی ریشهدار و قدیمی است و از هواداران پرشوری بهره میبرد. خوشا به حال آذریهای خونگرم که چنین تیم محبوبی دارند و خوشا به حال تراکتوریها که چنین هواداران باغیرتی روی سکوهای خود میبینند. در حال حاضر شاید شرایط تراکتورسازی خوب نباشد. این تیم در حال حاضر در مکان یازدهم جدول ردهبندی قرار دارد و مطمئناً این رتبه برای هیچ طرفداری راضیکننده نیست چه رسد به اینکه تراکتورسازی در اصل باید هر سال برای قهرمانی در لیگ و جام حذفی بجنگد نه اینکه در پایین جدول دست و پا بزند. این روزها صحبت از برکناری یحیی گلمحمدی و جایگزینی او با مربیانی چون مصطفی دنیزلی و الکساندر نوری است؛ مربیانی که از دو نسل متفاوت فوتبال هستند. اولی یک پیرمرد کارکشته است و دومی یک مربی جوان بوندسلیگا دیده و هرکدام هم تواناییهای فکری و فنی خاص خودشان را دارند. با این وجود باید قبول کرد مشکل تراکتورسازی فقط سرمربی این تیم نیست. تیمی چون تراکتور که باید هر سال مدعی کسب عنوان قهرمانی باشد، باید داخل زمین هم ابزار لازم را برای کسب جام داشته باشد. تراکتورسازی یک دوجین بازیکن درجه یک و باکیفیت لازم دارد. از درون دروازه گرفته تا خط حمله باید بازیکنانی با استانداردهای بینالمللی در این تیم حضور داشته باشند و از نیمکت قوی هم بهرهمند باشد اما آیا تراکتوری که از نقل و انتقالات محروم بوده و برخی بازیکنانش در سطح معمولی هستند، میتواند با یک مربی جدید به جام برسد؟ این کار زمان زیادی میبرد مگر اینکه شخصی چون دنیزلی تیمی یکدست و باانگیزه داشته باشد و مهرههایش بینالمللی باشند. مشکل تراکتورسازی فقط با دنیزلی و امثال او برطرف نمیشود. پرشورها حداقل ۵ الی ۶ بازیکن سطح بالا و باکیفیت میخواهند تا بتوانند به جمع مدعیان برگردند اما آیا در لیگ هفدهم این امکان برای تراکتوریها وجود دارد؟
۰
زمان مطالعه: ۱ دقیقه
یحیی گلمحمدی مربی بدی نیست. او که از نسل مربیان جوان و بااستعداد ما محسوب می‌شود، در پرسپولیس، نفت تهران، ذوب‌آهن، تراکتورسازی و... کارنامه ناامیدکننده‌ای نداشته است. حال بماند که شاید برخی‌ها نتوانند رابطه خوبی با بعضی رفتارهایش برقرار کنند. مثل این موضوع که هنوز پرسپولیسی‌ها از برخورد عجیب یحیی با مهدوی‌کیا در این تیم کنار نیامده‌اند و برای‌شان جای سؤال باقی مانده است.
