او در واکنش به حضور صالحی امیری در کمیته ملی المپیک می گوید:« مطمئن باشيد چهار سال آينده در المپيك ما در همه رشتهها قهرمان خواهيم شد؛ وقتي همه قيام ميكنند، يعني اينكه ما قهرمان خواهيم شد! به نظر من بايد در دانشگاهها را گِل گرفت. دانشكده ورزش به چه كار ما ميآيد؟! وقتي مني كه تربيت بدني خواندهام، بروم شهرداري؟ يا مثلا كسي كه كشتيراني خوانده، سر از تربيتبدني درميآورد، دنبال كدام دانشكده ميگرديم. در مملكت ما همه چيز سر جاي خودش است!»
کاملا با محمد مایلی کهن هم عقیده هستیم. اصلا صالحی امیری یک شخص کاملا موجه، کاردان و مدیر. خب او وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده. یعنی تخصصش در این حوزه بوده. حوز فرهنگ و هنر. این چه ربطی به کمیته ملی المپیک دارد؟ حوزه فرهنگ و هنر با ورزش تفاوت ندارد؟ آنهم کمیته ملی المیپک.
المپیک بزرگ ترین آوردگاه ورزش جهان است. شاید هم بزرگ ترین اتفاق دنیا. جایی که سیاست ها کنار گذاشته می شود و ورزشکاران از پنج رشته مختلف دور هم جمع می شوند و بدون توجه به رنگ، نژاد و ملیت با هم رقابت می کنند و همه از جای جای دنیا این رقابت را می بینند. حتما هدکوچ یا پرزیدنت باید قوی باشد تا تیم های ملی کشور با همه روحیه و توان در بازی ها حاضر شوند و با به اهتزاز درآوردن غرور آفرین شوند.
صالحی امیری چهره فرهنگی هنری است یا ورزشی؟ مگر نگفته اند هر کس را بهر کاری ساخته اند. اگر او چهره ورزشی است پس چرا پیش از این در حوزه فرهنگ و هنر حاضر شد و ریاست وزارتخانه را برعهده گرفت.
می گویند کسی در تئاتر موفق می شود که خاک صحنه را خورده باشد. می گویند آن کس که پولدار است و سهام بیمارستان را می خرد حق حضور در اتاق عمل و جراحی بیمار را ندارد و این کار را باید پزشک انجام دهد. اما گویی ورزش نیاز به آدم های متخصص ندارد. هر کسی از هر حوزه ای و با هر گرایش تحصیلی می تواند وارد ورزش شود و حتی ریاست کمیته ملی المپیک را برعهده بگیرد. نیاز به خاک صحنه و تخصص و دانش هم ندارد. چون ورزش از نگاه ما دورهمی است! اما در جوامع پیشرفته می گویند ورزش بزرگترین صنعت جهان است چون نیاز به تخصص های مختلف دارد. دانش فنی توام با روانشناسی، پزشکی، اقتصاد، مدیریت، رابط عمومی و...
راستی کسانی که در رشته های مدیریت ورزشی فارغ التحصیل می شوند کجا می روند؟
