همه عالم و آدم بابت اينكه به دروازهباني در استقلال مثل حسيني ميدان داده شد تشكر ميكنند اما اين فضاي ايجاد شده چه ربطي به امكانات موجود براي جوانان دارد؟
عادل فردوسيپور و هر منتقد ديگري اگر از امكانات ابتدايي كمپ باشگاه استقلال يا باشگاههاي ديگر انتقاد كند بايد متهم به تلاش مذبوحانه براي كمرنگ كردن مديريت مشعشع شما شود؟
چرا مسائلي به اين سادگي را اينطوري تحليل ميكنيد؟ كجاي اين كارها نشانه فرهنگ مدرن دنياي امروز است؟
خيلي ساده است كه حسين حسيني و جوانان ديگر با امكانات بسيار اندك در فوتبال ايران ساختهاند. مانند حسيني شايد صدها استعداد ميتوانستند در استقلال باشند اما شايد پشتكار او را نداشتند يا در استقلال پذيرفته نشدهاند.
هرچه هست اينكه يك دروازهبان در استقلال رشد و پرورش پيدا كرد اما در شرايطي كه يك بخاري در اتاقش نداشت. يخچالي كه غذاها را بيشتر فاسد ميكرد و اتاقي كه به هر چيزي شباهت داشت جز محل اسكان يك بازيكن فوتبال!
كجاي انعكاس اين حقايق تلخ «تلاش مذبوحانه» است؟
مذبوحانه آنجاست كه ديگران را ترغيب كنيم براي مديريت فوق مدرن و درخشان ما يكصدا كف مرتب بزنند. مذبوحانه جايي است كه فقط به دنبال تعريف و تمجيد باشيم و از مردم بخواهيم كه فقط ما را تحسين كنند.
نوازش خشمگينانه فردوسيپور چه دردي را دوا ميكند؟ آيا او ساكت ميشود يا در برنامههاي بعدي، اين مسائل را نقد نميكند؟
با يكسوم هزينه يكي از بمبهايي كه در استقلال منفجر ميشد ميتوانستيم بخشي از كمپ درب و داغان و محل خواب بازيكناني مانند حسين حسيني را مرمت كنيم تا مجتبي جباري كه يك بار وضعيت اين بازيكنان را ديد براي آنها بخاري نخرد.
آيا ديدن اين واقعيت تلخ و عريان كه همه آن را تأييد ميكنند اينقدر سخت است كه آشفته شدهايد؟
