۱-ذوبآهن، نیمنگاهی هم دارد به رقابتهای لیگ آسیا و مصمم است حریف اول را که از هندوستان میآید- زاول- قربانی زیادهخواهی و اشتهای سیریناپذیر خود نماید!
در ذوبآهن، حالا حرف امیر «دررو»ی بسیاری دارد و مردی که مارشال «تیم ژنرال» به حساب میآید، مرتضی تبریزی است! گلزنی که پاس گل هم میدهد!
این همه یک طرف، بیدار شدن قلعهنویی که برانکو را «قدرقدرت» لیگ و شفر را عامل تغییر فوتبال ایرانی میداند، هم در همین طرف!
غرور امیر، به موقع مددکار مردی شد که جایگاهش در ردیف اول است! ذوبآهن دوباره تیم باصلاحیتی شده است!
هنر فیروز، جوهر امیر
۲- وقتی فیروز کریمی را داریم که از هر انگشتش، هنری میبارد، چرا بپردازیم به بازندههای مقصر! چرا مشغول کنیم خود را به ورشکستههای به تقصیر!
فیروزخان را دیدید؟ آقای کریمی را، بهجا آوردید؟ در سایه حضور او لیگ به مراتب «برتر» از آنچه که بود، نیست؟
در سایه حضور کریمی، آبادان تیم بهتری نداشت؟ یا ملوان بندرانزلی شباهت بیشتری به ملوان نداشت؟ همین حالا، گسترش فولاد با تیمی که لوکا بوناچیچ بهجای ساختن، خراب و داغانش کرده بود، زمین تا آسمان فرق ندارد؟
فوتبال فیروز کریمی، متفاوت است! خود او هم متفاوت است! جای فیروز در شبهای شیشهای نبود! جای فیروز، روی صندلی داغ نبود! هنر فیروز خنده گرفتن و خنداندن مردم نبود! فیروز کریمی «مربی» بود! فیروز کریمی تمریندهنده بود! کوچ بود! مدیر فنی بود و اینی بود که برابر پرسپولیس بود:
صاحب فکر! صاحب اندیشه! صاحب راهکار برای دفاع کردن و برای استفاده از یک فرصت! با کریمی فوتبال غنیتر میشود! با کریمی، هم برانکو و هم شفر، ناچارند هر چه دارند، رو کنند! هر چه دارند و روی بیاورند به حتی به سوی آنچه که ندارند! کریمی مثل «امیر» سرمایه انسانی فوتبال ایرانی است! سرمایهای سرمایهساز و سرمایهپرور!
تراکتور و لزوم تغییرات
۳- خبر اینکه «تراکتورسازی» تبریز که تیمی خاص است و از ویژگیهای مخصوص به خود برخوردار است، از نظر فنی، با افکار «مسعود ارتولو» که خود از ملیپوشان ترکیه و بازیکن بشیکتاش و مربی تیمهای صاحب اسمی بود، تمرین میکند!
آیا مسائل و «مصائب» تیم تراکتور که به یقین با آموزههای تازهتری روبهرو میشود، با همین تدبیر ختم به خیر میشود؟
آیا مشکلات تراکتورسازی که برابر تیم علی دایی- سایپای تهران- شکست خورد، ناشی از اشکالات تمرین و مسابقه و خوشسلیقگی یا بدسلیقگی مربیان این تیم بود؟
اگر شما هم بر این تصورید، زهی خیال باطل! تراکتور که تمام ویژگیهای قطب شدن در فوتبال ایران را داشته و دارد، اول باید بپردازد به عیبیابی در چارچوب اهداف و نیز نحوه مدیریتش! تراکتور نه از نظر بازی با توپ که از منظر بازیهای بدون توپ و دور از کل تمرین و مسابقه است که باید تجدید نظر کند تا اهداف اصلی خود را پیش روی خود قرار دهد!
یحیی گلمحمدی رفت! مسعود ارتولو آمد! تراکتورسازی در این رفت و آمدها، باید برنده شود! باید مثل پرسپولیس و مثل استقلال از حضور یک مرد هم دانا و هم توانا برخوردار شود! سوابق «ارتولو» در لیگ ترکیه قابل قبول و در مواردی درخشان است!
اما پرسپولیس
۴- برانکو به همه نشان داد که چرا در میانه خط هافبک پرسپولیس باید - تأکید میکنیم که باید- از دو هافبک که مهارتشان در دفاع کردن است، استفاده کرد!
برانکو نشان داد که عوض کردن بازی را هم خوب بلد است و علاوه بر حمله از کنارهها، هجوم آوردن از کنارهها را هم از یاد نبرده!
برانکو نشان داد که تیمش هافبک دارد اما بازی خط هافبکش، کاستیها دارد!
برانکو فهمید که خط حمله تیمش نه عصبی که عصبانی بازی میکند! عصبانی و فرصتخرابکن و موقعیت بربادده!
برانکو فهمید که در لیگ برتر، حریفان درجه اولی از مربیان ایرانی هم دارد! برانکو دید که بازی کردن با فیروز کریمی، چقدر سخت است! پرسپولیس و برانکو، هنوز راه استفاده مطلوب از همه نفرات خود را مثلاً نعمتی و مثلاً شایان مصلح را یاد نگرفتهاند!
بگذارید سنگ بزرگ را هم بردارم! برانکو و پرسپولیس حتی راه بازی با وحید امیری را بلد نیستند! مدعای من این است: از امیری، در پرسپولیس خوب استفاده نمیشود! مثل منشا، مثل علیپور و محسن مسلمان!
